خوانش شعر«توفیق ادب» #فارسی_هفتم

توضیحات در باره‌ی شعر "توفیق ادب" ای خدایی که لطف و بخشش تو نیازهای ما را برطرف می‌کند. با وجود تو یاد کردن از کسی دیگر شایسته نیست. علم اندکی را که از نزد خودت به ما بخشیدی، به دریای علم خودت متصل کن. ( خدایا علم ما را زیاد کن) خدایا، در مسیر زندگی ما هزاران گرفتاری وجود دارد و ما مانند پرندگان طمع‌کار، بیچاره‌ایم. اگر هزاران گرفتاری در مسیر ما باشد، وقتی تو با ما و همراه ما باشی، هیچ غمی نداریم. در این شعر مولانا از خدا توفیق ادب می‌جوید. زیرا انسان بی ‌ادب از لطف و رحمت خدا بی‌نصیب می‌ماند. چنین آدمی نه تنها به خودش بدی می‌کند، بلکه بدی او به همه‌ی جهان آسیب می‌زند. ۱۴۰۲/۸/۱۹