صبح بخیر،برف پارو می کنیم،خلیل جوادی، خوانش شیدا حبیبی

یه نفر داد می زنه: ( برف پارو می کنیم) چشام از خواب می پرن پلکامو هم میزنم شیشه ها بخار گرفتن پا می شم پنجره رو وا می کنم همه ی کوچه پُره از پر قو شاخه ها عروس شدن آدما دستاشونو ها می کنن جای پاشون میشه کفش مخملی چه هوای پاکیه ریه هامو پر و خالی می کنم حسّ شاعرانه ام گل می کنه قلمو ور می دارم توی دفترم می نویسم اونی که دلم براش پر می زنه دوس دارم الان بیاد در بزنه ✍