غزل 14 - حافظ شیراز - صبح ِ دولت می‌دمد ، کو جام ِ هم‌چون آفتاب
81 بار بازدید -
پارسال
-
صبح ِ دولت می‌دمد ،
صبح ِ دولت می‌دمد ، کو جام ِ هم‌چون آفتاب؟
فرصتی زین بِه کجا باشد؟ بده جام ِ شراب!
خلوت ِ خاص است و جا یِ امن و نزهت‌گاه ِ اُنس
موسم ِ عیش است و دور ِ ساغر و عهد ِ شباب
خانه بی‌تشویش و ساقی یار و مطرب نکته‌گوی
(این که می‌بینم، به بیداری ست یا رب؟ یا به خواب؟)
شاه ِ عالَم‌ْبخشْ در دُور ِ طربْ ایهام‌گوی
حافظ ِ شیرین‌کلام ِ بذله‌گو حاضر‌جواب
شاهد و مطرب به دست‌افشان و مستانْ پای‌کوب
غمزه‌ی ساقی ز ِ چشم ِ می‌پرستان برده خواب
جایْ امن و یار ساقیّ و حریفان یک‌جهت
کرده چشم ِ مست ِ ساقیْ باده‌نوشان را خراب
از خیال ِ لطف ِ می، مشّاطه‌ی چالاک‌طبع
در ضمیر ِ برگ ِ گل خوش می‌کند پنهان گلاب
از پی ِ تفریح ِ طبع و زیور ِ حُسن ِ طرب
خوش بود ترکیب ِ زّرین‌ْجام با لعل ِ مذاب.
#
تا شد آن مَه مشتری دُر های حافظ را به گوش
می‌رسد هر دم به گوش ِ زهره گُل‌بانگ ِ رُباب
پارسال
در تاریخ 1401/11/02 منتشر شده
است.
81
بـار بازدید شده