به بهانه 74 سالگی علی ژکان| فیلمسازی با قاب‌های جسورانه

یکم اردیبهشت‌ماه روز تولد علی ژکان نویسنده و کارگردان سینمای ایران است، سینماگری که بیش از همه با «مادیان» اثر ماندگار خود شناخته می‌شود؛ فیلمی از تولیدات بنیاد سینمایی فارابی در سال 1364 که موفق به جلب نظر منتقدان شد، تا آنجا که از منظر منتقدان و نویسندگان ماهنامه سینمایی فیلم در زمره یکی از برترین آثار تاریخ سینمای ایران قرار گرفت. مادیان زنی تنها را در عصر مردسالاری به تصویر می‌کشید تا به این بهانه قاب‌هایی از تازگی و جسارت را مهمان چشمان مخاطب کرده باشد. داستان این فیلم در مازندران می‌گذرد، جایی که باران ناخوانده محصول مزارع شالی را به زوال می‌کشاند تا داستان‌های زنی به نام رضوانه آغاز شود. ژکان که سابقه بازیگری در آثار بهرام بیضایی و محمدعلی سجادی را دارد بعد از نگارش فیلمنامه‌ای با عنوان «چوپانان کویر» که حسین محجوب کارگردانی‌اش را بر عهده گرفت، «دخترک کنار مرداب» را بعد از تجربه موفق «مادیان» مقابل دوربین برد. داستان این فیلم که با بازی جمشید مشایخی، فردوس کاویانی، مهدی فتحی و فریده سپاه‌منصور همراه بود، به مرد تنهایی به نام «صفدر» بازمی‌گردد که به دیدار مرد مجنونی موسوم به «شیون» می‌رود تا راز سر به مهری را اعتراف کند. او که برای تدوین فیلم سینمایی «بهترین بابای دنیا» سابقه همکاری با داریوش فرهنگ را نیز در کارنامه هنری خود دارد، در سومین اثر سینمایی خود «سایه‌به‌سایه» را مقابل دوربین برد. سروان پوريا فرمانده یک پاسگاه ساحلی است. او در آستانه ازدواج و آغاز زندگی مشترک، با یک مسئله جنايی درگير می‌شود. ژکان به سال 80 و 87 به ترتیب دو فیلم «عیسی می‌آید» و «چهره‌به‌چهره» را کلید زد. اولی با بازی رضا کیانیان و شیلا خداداد راوی اسیر جنگی‌ست که از اردوگاه اسارت بعثی‌ها می‌گریزد و ماجراهایی برای او پیش می‌آید و دومی روایتگر یک قتل است که پلیس آگاهی را در جستجوی راز مرگ مقتول به اکتشافات تازه‌ای درباره او می‌رساند.«اولین امضا برای رعنا» که در سال 96 ساخته شد، سومین همکاری او با بنیاد فارابی است. گذشته از فیلم‌هایی که اشاره موجزی به آن‌ها رفت، جعبه کوچک فلزی، سریال‌های قهر و آشتی، سربداران، سمک عیار و دلیران تنگستان از جمله فعالیت‌های هنری‌ست که علی ژکان 74 ساله در مقام تهیه‌کننده یا بازیگر و دستیار کارگردان در آن‌ها حضور داشته است.