والد در نقش کوچ، parents as coach

پیامی از نوجوان برای والدین اگر به من احترام بگذارید، من حرف شما را می شنوم اگر به حرف من گوش کنید، احساس می کنم من را درک کرده اید. اگر من را درک کنید، احساس می کنم قدر من را می دانید اگر قدر من را بدانید، حمایت شما را احساس خواهم کرد. اگر در آزموندن چیزهای جدید از من حمایت کنید، من مسوولیت پذیر خواهم شد. وقتی مسوولیت پذیر باشم، به شکل یک انسان مستقل بزرگ می شوم. اگر مستقل باشم، به شما احترام خواهم گذاشت و در تمام زندگی ام به شما عشق خواهم ورزید. ما والدین می توانیم با گنجاندن نقش فعال یک کوچ (رهیار) به نقش مان، برای فرزندانمان فضایی امن فراهم کرده و به آنها کمک کنیم برای هویت خود و آنچه انجام می دهند معنا پیدا کنند. این کار می تواند پایه ای برای احترام و اعتماد متقابل باشد که در نهایت به یک رابطه پیوسته بزرگسال با بزرگسال منجر می شود.برای رسیدن به این مطلوب، ابتدا باید از این نقطه نظر ابتدایی به نوجوانان خود نزدیک شویم:" این که آنها خوب هستند و ارزش عشق، احترام، زمان و توجه ما را دارند. هنگامی که نوچوان بودید، چه کسی برای شما الگو بود؟ آیا کسی بود که در زندگی تان تغییری ایجاد کرده باشد؟ خیلی از افراد، یک بزرگسال خیلی ویژه را به خاطر می آورند، بعضی ها هم هیچ کس. شما می خواهید چه میراثی از خود باقی بگذارید؟ اگر در نقش یک پدر یا مادر و یا یک بزرگتر آگاه باشید، این فرصت را در اختیار دارید که همان کسی باشید که یک نوجوان را در جستجوی معتای زندگی راهنمایی می کند، اما؛چگونه؟ این فرمول ساده س ولی سخت. اولین گام این است که واژه (من) را از جملات و اعمال خود حذف کنیم.( اگر من جای تو بودم، من چگونه این مانع را برمی داشتم) . دومین گام دیدن همه چیز از دیدگاه نوجوان است. مهم نیست دیدگاه آنها یا ما چقدر آسیب پذیر یا جسورانه ، چقدر غیر قطعی یا با پافشاری است، چون باید نقطه نظرات منحصر به فرد آنها را تحسین کنیم. مهم نیست چقدر خسته، ناامید یا از پا افتاده هستیم، چون باید ایده های آنها را تصدیق کنیم. این جزو وظایف والد در نقش کوچ هستند