سینما-دفاع ' : استاد علیرضا قربانی - درخت گردو'

بزرگداشت هفته دفاع مقدس ملت ایران: هیچ سربازی از جنگ بازنگشته است... مردی که به جنگ می رود مثل مردی که عاشق می شود دیگر هیچ وقت به مرد قبل از جنگ و عشق تبدیل نمی شود... ۳۱ شهریور بود خیابان های شهر لبالب از جمعیتی که اکثریت شان زنان و کودکان مدرسه ای بودند خیابان وزیری در کرمانشاه حکایت جالبی دارد خیابان برکت بود و فراوانی می گویند امیرالمؤمنین ع در یکی از جنگ هایش ازین شهر عبور می کرده و مردم معتقد بودند ته مانده سفره اش را اینجا تکانده...و این برکت و فراوانی ازین جهت بوده است... اذان ظهر بود دستهایم پر بود از مداد و دفتر و کیف نو... بدنبال مادرم در خیابان‌های شلوغ شهر در یک آن آسمان آفتابی آخر شهریور سیاه شد سایه شد... و صدایی هولناک شهر را لرزاند آسمان از هواپیماهای عراقی سیاه شده بود پالایشگاه را زدند و چند نقطه دیگر از شهر را مردم هراسان به هر طرف می دویدند :" پالایشگاه رو زدن....پالایشگاه..." عراق، نه خانه مسکونی می شناخت و نه پادگان نظامی و نه مدرسه... هر وقت آژیر قرمز زده می شد در ذهن کودکانه ام این سوال بزرگ بود که " چرا باید کسی بخواهد ما را بکشد؟" چرا باید بخواهند ما آواره و چادر نشین بشویم؟ پاسخهای هیچکس در این مورد نمی تواند یک بچه کلاس سوم ابتدایی را قانع کند! و امروز هم وقتی مقابل یک مدیر رانتی سفارشی فاسد می‌ایستم این سوال هنوز برایم مطرح است یه دهه هفتادی/آخر شصتی که نه جنگ را دیده نه شکستن دیوار صوتی پرده گوشهایش را پاره کرده نه زیر آوار موشک های اسکاد بی روسی دفن شده نه خانه و کاشانه اش در کودکی هدف راکت های میگ های عراقی قرار گرفته نه جنگزده شده و طومار زندگیش و سرنوشتش در هم پیچیده نه اعصاب و روانش منهدم شده نه می داند آژیر قرمز چه طعمی دارد او نمی داند جنگندگی چیست و چه طعمی دارد او در مدرسه شهید نیکمرام هر سال وسط سال آواره ی چادرهای روی قبرستان نشده نمی داند بی خانمانی یعنی چه جنگ را زیست نکرده نُنُر خان سببی ِ اببی وسطی یک عالیجناب است او فهم ِ اینرا ندارد و همانگونه که در هشت سال جنگ تا آخرش ماندیم در این جنگ بی رحمانه ی ناعادلانه با فساد هم خواهیم ماند تیپ نبی اکرم ص که امروز لشگر شده شاهد است تیپ، لشگر شد و تو...نیآمدی... بیاد شهید وهاب رستمی شهید مرتضی نورعلی شهید محمد مهدی کاویانی... و همه دانش آموزان شهید این دیار زخم خورد