شور « دیگه خستم از این روزای تکراری » | با مداحی: حاج مهدی رسولی

«مراسم عزاداری شب هفتم محرم الحرام ۱۴۰۲/۱۴۴۵» دوشنبه ۲ مرداد ۱۴۰۲ هیئت ثارالله زنجان (رهروان امام و شهدا) _متن شعر: دیگه خستم از این روزای تکراری از این خواب تو بیداری تمدن‌های اجباری از استفهام انکاری به ما گفتن قفس دلبازه و پرواز دلگیره دروغ گفتن به ما گفتن که هرکس اهل دنیا نیست میمیره دروغ گفتن به ما گفتن که آزاده کسی که اینجا پاگیره دروغ گفتن دلم پرواز می‌خواد دلم هم‌راز می‌خواد زمین پایان من نیست دلم آغاز می‌خواد شما امروزتون نیرنگ و ننگ و جنگ و آشوبه ولی ما حالمون خوبه شما با عشق می‌جنگید ولی این جنگ مغلوبه __ میگید اینجا خدایی نیست ما فرزند دنیاییم دروغ میگید میگید اونجایی هرگز نیست ما دربند اینجاییم دروغ میگید میگید انگار میون غصه‌ها تنهای تنهاییم دروغ میگید قرار ما حسینه بهار ما حسینه شما تنهایید اما کنار ما حسینه _شاعر: سیدعلی حسنی _پینوشت: بسم الله الرحمن الرحیم . روزگار غریبی‌ست نازنین! روزگاری که گنجشک را رنگ کرده و به جای قناری می‌فروشند؛ روزگاری که همه چیز در جلوَت است و خلوت کمیاب؛ روزگاری که قبل از این که سؤالی بپرسیم، پاسخ را به جای جویده و در دهان ما میگذارند؛ روزگاری که جسم‌ها چاق و فکرها لاغر شده‌اند؛ روزگاری که تعلق فراوان است و تفکر کم؛ روزگاری که زندگی مدرن طوری همه چیز را احاطه کرده است که کنار زدن پرده‌ی آن از مقابل چشمان بسیاری از انسان‌ها، بسیار دشوار است. محرم، یعنی زمانی برای فکر کردن به بالاترین مفاهیم انسانی. محرم، ایام شهادت کسی است که خلوت و مناجاتش، جنگاوری‌اش، خانواده‌داری‌اش، عبادتش، سخاوتش، مهربانی‌اش، خشمش، مظلومیتش و هر جنبه‌ی دیگری از وجودش، زبانزد تاریخ است؛ پس محرم یعنی از زندگی غیرانسانی جدا شویم و در کنار عزاداری برای او، به بالاترین مفاهیم انسانی فکر کنیم. من هم تصمیم گرفتم این چند خط شعر را دقیقاً در اوج ایام محرم تقدیم کنم تا بیشتر به آن فکر کنیم. پیشامد حوادثی نظیر اتفاقات ۱۴۰۱ نشان می‌دهد که مفاهیم والای اسلامی و انسانی، برای عده‌ای از جوانان و نوجوانان جامعه‌ی ما (هرچند که تعدادشان کم بوده باشد) تا چه حد پایمال شده است و حضیضِ حیوانیت، تا چه حد جای خود را به علوّ انسانیت بخشیده است. این چند خط را تقدیم به جوانان و نوجوانانی می‌کنم که به دنبال «آزادی» و «رهایی» هستند.