قرائتی / رساله‌ی حقوق امام سجاد علیه السلام(10)، حق نماز
موضوع: رساله‌ی حقوق امام سجاد علیه السلام(10)، حق نماز
تاريخ پخش: 09/10/1400
عناوين:
1- جایگاه رفیع نماز در آیات و روایات
2- کعبه، اولین مکان عبادت در روی زمین
3- تعطیل کردن مراسم دینی برای مقابله با شاه
4- اذان با صدای بلند، برای رفع غفلت از مردم
5- کارها، با نیّت الهی عبادت می‌شود
6- توجه به نماز باران در شرایط خشکسالی
7- ولایت و برائت در نماز
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم، بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین بعدد ما أحاط به علمه، الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی
امام زین العابدین علیه السلام یک رساله دارد، چند صفحه‌ای است، ولی بالای پنجاه حق را مطرح کرده است. از حقّ خدا، حقّ جان، حقّ پدر و مادر، حقّ همسایه، حقّ فرزند، حقّ شریک، حقّ کارفرما، حقّ کارگر، حقّ نماز، حقّ روزه. ما هم تصمیم گرفتیم که این را توضیح بدهیم، شرح بدهیم.
امروز حقّ نماز را می‌خواهیم بگوییم.
بسم الله الرحمن الرحیم
آقا امام سجّاد علیه السلام می‌فرماید: «فَأَمَّا حَقُّ الصَّلَاةِ فَأَنْ تَعْلَمَ أَنَّهَا وِفَادَةٌ إِلَى اللَّهِ» (تحف العقول، ص 258): حقّ نماز این است که بدانی مهمان خدا می‌شوی. حالا. ورود به درگاه خدا، مهمان‌سرای خدا. این را توضیح بدهیم.
1- جایگاه رفیع نماز در آیات و روایات
راجع به نماز پانزده درصد، این که می‌گویم به نقل از آیت الله استادی هست، پانزده درصد روایات مال نماز است، یعنی همه‌ی نماز، تقسیم که می‌کنند، چند هزار حدیث را، سهم نماز از همه بیشتر است، پانزده درصد، ممکن است روزه مثلاً دو درصد داشته باشد، ممکن است حج، هفت درصد داشته باشد. درصدهایش را که حساب کرده‌اند، سهم نماز از همه بیشتر است.
نماز مال اسلام هم نیست. پانصد سال قبل از مسلمان‌ها، قبل از پیغمبر اسلام، پانصد سال قبلش حضرت عیسی بوده، خدا به عیسی می‌گوید: «أَوْصاني بِالصَّلاة» (مریم/ 31)، «أَوْصاني بِالصَّلاة» آیه قرآن است، مال عیسی است، پانصد سال قبل از اسلام.
حالا چه‌قدر قبل از عیسی، موسی بوده؟ خدا به موسی می‌گوید: «أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْري» (طه/ 14). «أَوْصاني بِالصَّلاة» خطاب به عیسی است، «أَقِمِ الصَّلاةَ» خطاب به موسی است. قبل از موسی، پدر زن موسی، شعیب بوده، «يا شُعَيْبُ أَ صَلاتُكَ » (هود/ 87)
قبل از شعیب، حضرت ابراهیم بوده که «رَبِّ اجْعَلْني مُقيمَ الصَّلاةِ» (ابراهیم/ 40)، یعنی تاریخ نماز مال اسلام نیست.
منتها فرق بین اسلام و غیر اسلام، دین و غیر دین، همین پرچمش نماز است و گرنه نفس کشیدن و خوابیدن و نمی‌دانم صورت شستن و ورزش و این کارها که. در جمهوری اسلامی شاخصش این است که مردم چه‌قدر خدایی هستند و گرنه مترو و فرودگاه و نمی‌دانم این کارهای همه هست. کار نوی جمهوری اسلامی چی هست؟ آموزش و پرورش هست، دیپلم که همه تربیت می‌کنند، همه‌ی کشورها دیپلم تربیت می‌کنند، لیسانس، فوق‌لیسانس، دکتر تربیت می‌کنند، منتها فرق بین اسکناس و کاغذ چی هست؟ تو اسکناس یک نخ است، آن نخ به اسکناس ارزش می‌دهد، وگرنه دیپلم تارک الصلوة، لیسانس کاهل الصلاة، این با کشورهای دیگر فرق نمی‌کند، یک کاری باید بکنیم نو باشد.
حالا «وِفَادَةٌ إِلَى اللَّهِ»
امام زین العابدین می‌فرماید که: وقتی نماز می‌خوانی باید با خضوع باشد: «تَقُومَ فِيهَا مَقَامَ الذَّلِيلِ الرَّاغِبِ الرَّاهِبِ» (تحف العقول، ص 258)، این «راغب» و «راهب» هم آیه قرآن است که: «رَغَباً وَ رَهَباً» (انبیاء/ 90). نماز بخوان، با توجّه نماز بخوان، حالا من خودم هم از نمازهای خودم شرمنده هستم، دروغ هم نمی گویم. این نمازهای ما مثل این انگور پلاستیکی‌هایی هست که شوفرهای تاکسی پهلوی آینه آویزان می‌کنند، قیافه، قیافه‌ی انگور است، ولی آب ندارد. از نماز هم آن مقداریش قبول می‌شود که حواست جمع است. شما از میوه، آنجایی‌اش را می‌خوری که پوسیده نیست. اگر میوه بخشی‌اش پوسیده باشد، قسمت پوسیده را کنار می‌گذاری و لذا بعضی‌ها یک دهم نمازشان قبول شده.
حالا مسئله‌ی نماز را باید جدّی گرفت، هم اوّلین‌ها درباره‌ی نماز هست، هم آخرین‌ها، خودش یک بحث هست.
همه توضیحات ...