خاله پیرزن (تا یلدا با طوطی)

از رسوم همیشگی ما ایرانیان در #شب_یلدا (#شب_چله) بازخوانی افسانه‌ها و داستان‌های کهن ایرانی است. این رسم از دیرباز برای بچه‌ها جذابیت داشته است و امروزه نیز برای حفظ میراث فرهنگی و رشد هویت ملی می‌توان از کتاب‌های کودک و نوجوانی که در این زمینه منتشر شده‌اند کمک گرفت. #تایلداباطوطی همراه باشید، با هم هر روز یکی از این کتاب‌ها را ورق می‌زنیم و معرفی می‌کنیم. ادبیات شفاهی، به‌ویژه افسانه‌های جن و پری، از جنبه‌های مختلفی مورد توجه قرار می‌گیرد؛ مانند مردم‌شناسی، زبان‌شناسی و به طور کلی در حوزه‌ی قصه‌پژوهی. اما پدر و مادرها، مربیان و مروجان کتاب‌خوانی بیشتر به تأثیر این افسانه‌ها و قصه‌ها بر کودکان علاقه‌مندند. در میان تأثیرات گوناگون قصه‌ها می‌توان به نقش آن‌ها در انتقال میراث فرهنگی ادبی اشاره کرد که به تكوين و رشد هویت ملی و قومی یاری می‌رساند. از طرفی کودکان امروز در عصر دیجیتال زندگی می‌کنند، عصری که هر انسانی خواه ناخواه شهروندی جهانی است و در چنین وضعی بحث و اهمیت هویت ملی و قومی هم بیشتر می‌شود. قصه‌ی #خاله_پیرزن پیش از این با نام #مهمان_های_ناخوانده توسط #فریده_فرجام بازنویسی شده و با همین نام نیز در فهرست میراث ناملموس کشور قرار گرفته است. اما روایت پیش رو از کتاب «قصه‌های صبحی» نوشته‌ی #فضل_الله_مهتدی با قلم #افسانه_شعبان_نژاد بازنویسی شده و #مانلی_منوچهری آن را تصویرگری کرده است. #فروغ_الزمان_جمالی دبیر مجموعه‌ی #قصه_هایی_از_ادبیات_شفاهی_ایران طوطی است.