مهمترین خاطره من از زندگی در اردوگاه آشویتس(جادوی مهربانی در اردوگاه کار اجباری)

در 6 سالگی همراه خانواده ام آلمان یهود‌ستیز را ترک و به یوگسلاوی رفتیم. در ۱۵ سالگی، توسط گشتاپو بازداشت شدم و حدود یک سال بعد وارد اردوگاه آشویتس شدم؛ جایی که قبلاَ بیش‌ از یک میلیون نفر در آن کشته شده و از راه دودکش به آسمان فرستاده شده بودند. آنجا با آقای لوین آشنا شدم. یک روز بعد از اینکه از کار اجباری روزانه به خوابگاه برگشتم، او دسته ای کارت بازی به سمتم گرفت.داشتن یک دسته کارت در اردوگاه شبیه دیدن گوریل در حمام بود! او گفت:«یک کارت بردار.» من هم کارتی برداشتم، و او ترفندی جالب برایم اجرا کرد...