single unit recording

Single-unit recordings have provided tools to explore the brain and apply this knowledge to current technologies. Cognitive scientists have used single-unit recordings in the brains of animals and humans to study behaviors and functions. Electrodes can also be inserted into the brain of epileptic patients to determine the position of epileptic foci.[6] More recently, single-unit recordings have been used in brain machine interfaces (BMI). BMIs record brain signals and decode an intended response, which then controls the movement of an external device (such as a computer cursor or prosthetic limb).[5] ثبت تک واحدی الکترود وارد شده در مغز یک حیوان زنده فعالیت الکتریکی را که توسط سلول‌های عصبی مجاور نوک الکترود ایجاد می‌شود، تشخیص می‌دهد. اگر الکترود یک میکروالکترود باشد، با اندازه‌ی نوک حدود ۱ میکرومتر، آن الکترود معمولاً فعالیت حداکثر یک نورون را تشخیص می‌دهد. ثبت از این طریق به طور کلی ضبط “تک واحدی” نامیده می‌شود. پتانسیل‌های عمل ثبت شده در این روش بسیار شبیه به پتانسیل‌های عملی هستند که به صورت داخل سلولی ثبت می‌شوند، اما سیگنال‌ها بسیار کوچک‌تر هستند (به طور معمول در حدود ۱ میلی ولت). بیشتر ثبت‌های مربوط به فعالیت تک نورون‌ها در حیوانات بیهوش و آگاه از این طریق انجام می‌شود. ثبت خارج سلولی فعالیت‌های یک نورون به تنهایی در حیوانات زنده، بینش مهمی در مورد چگونگی پردازش اطلاعات مغز ارائه داده است. به عنوان مثال، دیوید هوبل و تورستن ویزل فعالیت نورون‌ها مجرد را در قشر بینایی اولیه گربه بیهوش شده ثبت کردند و نشان دادند که چگونه نورون‌ها مجرد در این ناحیه به ویژگی‌های بسیار ویژه یک محرک بینایی پاسخ می‌دهند. در سال ۱۹۸۱ بود که هابل و ویزل جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی دریافت کردند.