دکتر میلاد نوری از «شیخ الرئیس و پرسش هستی» میگوید

انسان است که از هستی می‌پرسد و راه می‌جوید. فلسفه پرسش از هستی است که امری مشترک میانِ تمام هستندگان، و بُنیانِ بودن و دانستن است. اما ما چگونه به چنین موضوعی راه می­بریم اگر این خودِ هستی است که امکانِ اندیشه و آگاهی است؟ اساسا، فلسفه همنشینی با هستی در مقام خودآگاهی است. این همنشینی تکین است. پس فلسفه عمومیت تکین­ شده، و تکینگی عمومیت­ یافته است. فیلسوف در مقامِ خودآگاهی­ اش تمام آگاهی را مشاهده کرده و فهم هستی را به تمامیت می‌رساند. پس، او از آن­چه پیشینیان­ اش گفته­ اند فراتر می­رود، اما در عین حال، آن­چه را در مرافقت هستی یافته ازآن همگان می­ شمارد. ابن­ سینا در منطق­ المشرقیین می­ نویسد: «ما این کتاب را جز برای خودمان ننگاشته‌ایم؛ و مقصود از خودِ ما همانا کسانی‌اند که در جایگاه و نظرگاه ما بایستند». خواهیم کوشید طی یک درس گفتار در جایگاه و نظرگاه شیخ­ الرئیس بایستیم.