آواز زیبای شبان ساده زیست شهرضایی - حسینعلی شبان پور

آواز حسینعلی شبانپور پیرمرد چوپان در صحرا و بیابان مورد توجه شبکه های اجتماعی قرار گرفته و تحسین همایون شجریان را در پی داشت.حسین علی شبانپور به طور خودآموز از روی کاست های زنده یاد استاد شجریان، خوانندگی سنتی را فراگرفته و چند سالی است که خوانندگی و آوازخوانی می کند.قای شبانپور در ده کیلومتری شهرضا بعد از مزرعه معروف چغاد در تپه های دشت تنها زندگی می کند. مشهدی حسینعلی شبانپور پیرمرد ۸۰ ساله که تمام عمر خود را در بیابان بوده است. او می گوید در خانه ای که درست کرده به تنهایی زندگی کرده است و خانواده اش در شهر زندگی می کنند.او سه دختر و دو پسر دارد که یکی از فرزندانش در جوانی در جنگ در فاو شهید شده است و ما بقی در شهر زندگی می کنند.او پدر شهید است و یکی از فرزندانش به شهادت رسیده است و در کلبه ای که خود در بیابان ساخته تنها عکس او را با خود دارد. پیرمرد چوپان گفت از پنج سالگی همراه پدرش به شبانی پرداخته است. با این که استادی ندیده آواز را با شنیدن تمرین کرده و در ۱۲ دستگاه موسیقی سنتی از جمله راست پنجگاه و چهارگاه آواز می خواند.حسینعلی شبانپور ، چوپان باديه نشين خوش صدایی است که علاقه فراوانی به استاد شجریان دارد و این آواز را پس از درگذشت ایشان خوانده است. متن شعر ترانه از استاد سعدی شیرازی : من چه در پای تو ریزم که خورای تو بود، سر نه چیزست که شایسته پای تو بود، خرم آن روی که در روی تو باشد همه عمر، وین نباشد مگر آن وقت که رای تو بود، ذره ای در همه اجزای من مسکین نیست، که نه آن ذره معلق به هوای تو بود، تا تو را جای شد ای سرو روان در دل من، هیچ کس می نپسندم که به جای تو بود، به وفای تو که گر خشت زنند از گل من، همچنان در دل من مهر و وفای تو بود، غایت آنست که ما در سر کار تو رویم ، مرگ ما باک نباشد چو بقای تو بود من پروانه صفت پیش تو ای شمع چگل ، گر بسوزم گنه من نه خطای تو بود ، عجبست آن که تو را دید و حدیث تو شنید، که همه عمر نه مشتاق لقای تو بود ، خوش بود ناله دلسوختگان از سر درد ، خاصه دردی که به امید دوای تو بود ، ملک دنیا همه با همت سعدی هیچست ، پادشاهیش همین بس که گدای تو بود ...