آشنایی اولیه رویکرد روانپویشی فشرده کوتاه مدت دکتر مهسا محمدی فر روانشناس بالینی

در دهه‌های اخیر، علم روان‌شناسی نیز مانند بسیاری از علوم دیگر با رشد و پیشرفت اعجاب‌ آوری مواجه شده است. رویکردها، راهکارها و ابزارهای مختلفی در این فرآیند پا به عرصه این علم گذاشته‌اند و در جریان نقد و بررسی‌های موشکافانه نظری و عملی مسیر بهبود و اصلاح را در پیش گرفتها‌ند، به این امید که هر روز توان بیشتری برای کمک به سلامت روان انسان به دست آید. در ایران نیز نزدیک به بیست سال از اولین گام‌های رویکرد رواندرمانی فشرده پویشی کوتاه مدت ( Intensive Short Term Dynamic Psychotherapy - ISTDP) می‌گذرد و به نظر میرسد پس از گذشت همه این سال‌ها و تلاش شخصیت‌های علمی مختلف در این مسیر، ISTDP به یکی از رویکردهای رو به رشدی تبدیل شده که بیش از هر چیز بر نتایج واقعی و اثرگذاری چشمگیرش برای مراجعان مختلف تکیه داشته است. رویکردی که دیوید مالان آن را «مهمترین پیشرفت در رواندرمانی از زمان کشف ناهشیار» می‌داند و در مقاله‌ای به همین نام، میگوید: «فروید ناهشیار را کشف کرد؛ دوانلو کشف کرد که چطور آن را در درمان به کار گیریم.»