دل روشنی دارم ای عشق

دل روشنی دارم ای عشق صدایم کن از هر کجا می توانی صدا کن مرا از صدف های باران صدا کن مرا از گلوگاه سبز شکفتن صدایم کن از خلوت خاطرات پرستو بگو پشت پرواز مرغان عاشق چه رازی است بگو با کدامین نفس می توان تا کبوتر سفر کرد؟ بگو با کدامین افق می توان تا شقایق خطر کرد؟ مرا می شناسی تو ای عشق من از آشنایان احساس آبم و همسایه ام مهربانی است و طوفان یک گل مرا زیرورو کرد . . . . تو را می شناسم من ای عشق شبی عطر گام تو در کوچه پیچید من از شعر پیراهنی بر تنم بود به دستم چراغ دلم را گرفتم و در کوچه عطر عبور تو پُر بود و در کوچه باران چه یکریز و سرشار گرفتم به سر چترباران کسی در نگاهم نفس زد!