حاج محمود کریمی - روضه (فرق سرم وا شد ولی دردم دوا شد)

این قطعه مربوط به مراسم مناجات شب بیستم ماه رمضان در سال ۱۴۰۲ مى باشد كه در حرم امام رضا (علیه‌السّلام) اجرا شده است. براى دسترسى به آثار حاج محمود کریمی، می‌توانید به پايگاه اطلاع‌رسانی فطرس مراجعه نمایید. http://fotros.ir متن شعر: فرق سرم وا شد ولی دردم دوا شد حیدر از این دنیای بی‌زهرا رها شد فُزتُ و ربّ‌الکعبه رو گفتم بدونن زخم سرم، زخم دلم بوده که وا شد یادم میاد گفتی که تا آخر باهاتم ای یاس من! از تو چی مونده غیر ماتم؟ روی در و دیوار، ثبته خاطراتت پرپرشدی توو بین دفترخاطراتم گفتم چرا به رفتنت اصرار داری گفتی باید ثابت کنم تو یار داری یادم نمی‌ره با سراپای وجودم گفتم نرو زهرای من؛ تو بارداری توو قبر خوابیدی و بیدار تو هستم مشتاق مرگ و صبح دیدار تو هستم با خنده و عطر و حنا، بعد تو قهرم من بیست‌ونه ساله عزادار تو هستم این غصّه‌های کهنه، جا کرده توو سینه آره دیگه، دنیای بی‌زهرا همینه این زینبم غصّه زیاد داره؛ بذارید حداقل دیگه منو این‌جور نبینه روزی همین‌جا رو سرش، سنگا می‌بارن تووی گلیم آوردنم؛ طاقت نیاورد می‌میره حرف بوریا رو پیش بیارن از تشنگی، هر آدمی از حال میره یک‌ساعتش، واسش قدّ یک‌سال میره فکر حسینم؛ دردمو از یاد بردم تنها و لب‌تشنه، ته‌گودال میره