از مشارکت حداقلی تا حکمرانی مشارکتی | میلاد گودرزی

از شرکت در انتخابات غالباً با واژه «مشارکت» یاد می‌شود. واژه‌ای که اشاره به فلسفه وجودی انتخابات دارد؛ حق مشارکت شهروندان در تعیین مسیر حکمرانی کشور. سوال اما اینجاست که شرکت در انتخابات، تا چه حد می‌تواند معنای «مشارکت» را در بر بگیرد؟ آیا هر چندسال حاضر شدن بر سر صندوق رای و انتخاب چند نفر، معنای تام و تمامِ «مشارکت» را برای ما حاصل می‌کند؟ میلاد گودرزی، فعال رسانه‌ای و خبرنگاری است که می‌توان او را به جریان عدالتخواهی نسبت داد. گودرزی عمده فعالیتش در رسانه بر حوزه فسادستیزی و شفافیت متمرکز بوده. او در بستر شبکه‌های اجتماعی و به وسیله ژورنالیسم تحقیقی، به پرونده‌های فساد می‌پرداخت و سعی می‌کرد با شفافیت، برای مفسدین دست‌انداز ایجاد کند. تجربه‌ای از تعامل رسانه‌های فسادستیز و حکومت، که گودرزی آن را شکست خورده می‌داند. گودرزی در دوازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی هم ثبت نام کرد اما صلاحیتش از سوی شورای نگهبان احراز نشد. در فصل سومِ گود، میلاد گودرزی میزان انطباق این دو مفهوم را در واقعیت می‌سنجد؛ «انتخابات» و «مشارکت». او با بازخوانی تجربیات خودش، از شرح وضع موجود که آن را «مشارکت حداقلی» می‌نامد، به توصیف ایده‌آلی که در ذهن دارد پل می‌زند. ایده‌آلی که او آن را «حکمرانی مشارکتی» می‌نامد.