عاشقانه ها

نیمه پنهان شاید به یاد ماندنی ترین فیلم تهمینه میلانی است ، در میان تمام ساخته های یکسویه نگرانه اش نیمه پنهان جدال عشق و منطق بر بستر سیاست و ادبیات است و ماندگاری اش در آن است که پس از سالها همچنان قابل تامل است. یک عاشقانه سیاسی و جسورانه آنهم در سالهایی که چندان چنین مضامینی مطرح نبود شاید نیمه پنهان مرهون نگاه اصلی فیلمنامه است که از یک رمان به نام بعد از عاشقی نوشته فریده گلبو برآمده است نه از نگاه فمینیستی میلانی و نکته قابل توجه این است که این فیلم در میانه آثار میلانی همچنان اثری قابل دفاع است. هرچند میلانی در ادامه مجددا به سراغ همان مضامین مورد علاقه اش می رود اما بی تردید این فیلم نه به عنوان اثری از تهمینه میلانی که به عنوان یکی از معدود آثار جسورانه عاشقانه و سیاسی در یادها خواهد ماند. نکته دیگر علاوه بر تفاوت نگاه کارگردان نگاهی عمیق تر و متفاوت به عشق در بحبوبه یک جامعه سیاست زده است که در زیر متن این فیلمنامه به خوبی نمایان است و حسرتی مدام از اینکه چرا چنین نگاه و تلاشی هرگز در آثار او تکرار نشده است. محمد نیک بین در اولین حضور سینمایی اش واقعا باورپذیر و دوست داشتنی است و دیالوگ هایی جاندار بر آمده از زیست روشنفکری ایران که به شخصیت او جلا داده است. جامعه روشنفکری در کنار هیجانات گروه های سیاسی در اوایل انقلاب به زیبایی در نیمه پنهان تصویر شده اند در کنار ادای دین پنهان به ابراهیم گلستان با استفاده از بخشی از سخنرانی او از زبان روزبه جاوید در فیلم که حتی نگاهی پنهان به عاشقانه گلستان هم دارد. تقابل شور در مقابل شعور سیاسی ، نگاهی به لایه های زیرین گروه های سیاسی اول انقلاب ، جمع های ادبی با ادای دین به پرویز فنی زاده ، صادق هدایت با نگاهی به سرنوشت زنان در بزنگاه های اجتماعی و سیاسی بی آنکه آزار دهنده و شعار زده باشد بخشی از موارد موثر در این اثر سینمایی است. دیدن این فیلم را مجددا توصیه می کنم. اینستاگرام @navidjafari_art