assassin creed trailer
دیگر این روزها همه به عرضهی سالیانهی عناوین پرفروش و مشهور عادت کردهاند. بزرگترین IP فعلی شرکت Ubisoft هم از این قاعده مستثنی نیست. اما با معرفی Unityو اذعان سازندگان به تلاش برای بازگشت به ریشههای سری و به خصوص Assassins Creed II امیدهای هواداران زنده شد. حال Unity پیش روی ماست. آیا گشت و گذار روی بام خانههای پاریس به اندازهی پرش از ارتفاعات ایتالیای قرن پانزدهم جذاب از کار درآمده است؟ برای یافتن پاسخ این پرسش در ادامهی نقد و بررسی با ما همراه باشید.
مطمئنا کمتر کسی را میتوان یافت که با دنیای بازیهای رایانهای آشنایی داشته باشد اما تا به حال نام سری Assassins Creed را نشنیده باشد.
ترکیب یک گیمپلی SandBox با المانهای مخفیکاری پیشرفته و افزودن عنصر ارتفاع و Parkour به آن معجونی بینهایت جذاب و بدیع را پدید آورده بود. اما این همهی جذابیتهای ساختهی جدید استودیوی خوشنام Ubisoft Montreal نبود. بلکه افزودن یک خط داستانی پیچیده که ارتباطی جذاب را مابین وقایع گذشته و آینده پدید میآورد، در کنار ارجاعات تاریخی فراوان، همه و همه AC را به یک عنوان انقلابی بدل میکرد. مطمئنا شما هم با نگارنده هم عقیدهاید که نباید به راحتی از نقش شخصیت اصلی بازی نیز گذشت؛ الطائر، قهرمان ساکت و بینام و نشانی بود که به سرعت به یکی از محبوبترین شخصیتهای تاریخ بازیهای رایانهای تبدیل شد.
دو سال پس از عنوان نخست، دومین شماره از سری عرضه شد و باید گفت هرچیزی که قبلا از آن لذت برده بودیم حال چندین برابر بهتر شده بود. به طوری که Assassins Creed II را نه تنها میتوان با قاطعیت برترین عنوان این سری دانست، بلکه به راحتی میتوان از آن به عنوان یکی از برترین عناوین نسل گذشته نام برد. داستان بینظیر بازی در ترکیب با ارجاعات و شخصیتهای تاریخی جذابی نظیری لئوناردو داوینچی و نیکو ماکیاولی و البته قهرمانی باورپذیر، عمیق و دوست داشتنی چون Ezio نام Assassins Creed را به عنوان نماد جدیدی از بازیهای رایانهای به فرهنگ عامه دنیا سنجاق کرد.
بیش از این قصد طولانی کردن مقدمه را به دو دلیل ندارم. اول آنکه قطعا شما نیز از تغییر روند سیاست عرضه بازی و سالیانه شدن سری پس از موفقیت AC II باخبرید، و دوم آنکهUnity بازی مورد بحث ما بیش از هر چیز درپی احیای میراث طلایی Ezio و بازگشت به ریشههای سری است. با معرفی بازی و اعلام سازندگان مبنی بر وقوع آن در پاریس و عصر انقلاب کبیر، انتظارات زیادی در بین هواداران ایجاد شد.
Paris را بیشک میتوان مرکز ثقل تحولات دنیای جدید دانست. از انقلاب کبیر1789 گرفته که موج آزادی خواهی را در جهان گسترش داد و نظامهای سیاسی دموکراتیک را پایه گزاری کرد؛ تا فتح پاریس توسط رایش آلمان و تغییرات اساسی در معادلات جنگ جهانی دوم و ورود آمریکا به عنوان ابرقدرت جدید به جنگ. و البته جنبش دانشجویی 1968 و ظهور پست مدرنیسم به رهبری ژان فرانسوا لیوتار، میشل فوکو و سایرین همه و همه نشان از اهمیت این آرمانشهر مدرنیته در معادلات جهانی دارد.
داستان بازی در بحبوحهی وقایع منتهی به انقلاب فرانسه رخ میدهد. زمانی که نیروهای انقلابی و وفاداران به نظام پیشین، در درگیریهایی عریان خیابان به خیابان پاریس را به میدان جنگ بدل کردهاند. در گوشه گوشهی شهر اعدامهای انقلابی با گیوتین (اختراع جدید فرانسه مدرن!) در جریان است. اما بگذارید به صراحت بگویم اگر انتظار داستانی با محوریت اثرگذاری بر روند وقایع تاریخی یا دیدار با شخصیتهای بزرگ آن عصر نظیر آنچه در AC II به کرات شاهد آن بودهایم دارید، باید بگویم Unity شما را ناامید خواهد کرد.
داستان بازی بیش از آنکه بر تحولات اجتماعی و سیاسی آن دوره تمرکز کند، حول احوال شخصی قهرمان خود میچرخد. Arno قهرمان جدید سری است که میخواهد قدم جای قدمهای Ezio بگذارد. باید گفت سازندگان در خلق یک شخصیت جدید، کاریزماتیک و جذاب خوب عمل کردهاند اما متاسفانه نتوانستهاند از پتانسیل او در خلق یک سیر روایی جدی، عمیق و چندلایه استفاده کنند. بر خلافAC II که در آن همهی عناصر داستانی در خدمت پیشبرد خط داستانی کلان بازی، که منجر به شکلگیری ایتالیای مدرن و پایان سلطه کلیسای کاتولیک میشد، بودند، این جا خبری از آن داستان عظیم و حماسی نیست. عمدهی ماجراهای بازی حول رابطهی Arnoو معشوقهاش Elise در گردش است. به این رابطهی عاطفی، کمی جزئیات جنایی، انتقام جوییهای شخصی و دوباره روابط عاطفی بیفزایید تا متوجه شوید سرگذشت Arno تا حدی شخصی شده است. برخلاف AC II که ماجراهای فرعی و شخصی زندگی Ezio حکم تلطیف داستان جدی و حماسی بازی را داشتند، اینجا بیشتر به نظر میرسد پاریس و انقلاب فرانسه تبدیل به بستری برای روایت ماجرای زندگی شخصی Arno شد
همه توضیحات ...