پدر حقوق بشر و رابینسون کروزو
#ایندیپندنت_فارسی #حقوق_بشر #پادشاهی_مشروطه #مشروطه
در حالی که سخن از «تغییر در ایران» در کریدورهای قدرت و مجامع سیاسی داخل و خارج توسعه میگیرد، کوششهایی نیز برای هدایت این تغییر احتمالی، یا شاید فرضی، آغاز شده است. بعضی از این کوششها که غالبا از حمایت قدرتهای بیگانه یا گروههای فشار در ایالات متحده و اروپا برخوردارند، ایران را صفحه سفیدی میپندارند که میتوان ناکجا آباد دلخواه را بر آن رسم کرد.
اما این کوششها دیر یا زود با این واقعیت برخورد میکنند که در ایران امروز دو گفتمان سیاسی در برابر یکدیگر قرار دارند: گفتمان مشروعه ولایتی و گفتمان پادشاهی مشروطه که اولی در حال عقبنشینی و دومی در مسیر پیشرفت است. بدینسان مبلغان «صفحه سفید» با یک انتخاب روشن میان دو گزینه شناختهشده روبرو هستند. اما انتخاب هر یک از آن دو به معنای کنار گذاشتن آرمانهای ناکجاآبادی «لااقل برای دوران گذار از برزخ کنونی» استــ کاری دشوار و دردناک.
برای گریز از این انتخاب، کوشندگان موردبحث گاهگاه گزینههای دیگری را مطرح میکنند. یک هممیهن مقیم اوکلاهما تشکیل یک مهستان (مجلس بزرگان قوم) را پیشنهاد میکندــ الگویی که در افغانستان نیز به شکل «لویه جرگه» آزموده شد و در عراق عنوان «ربطه» داشت. در این الگو نمایندگان عشایر و قبایل، اصناف، احزاب و گروههای سیاسی دور هم جمع میشوند تا برای ترسیم نقشی بر «صفحه سفید» به توافق برسند. البته مبلغان این «راهحل» فراموش میکنند که الگوی «مهستان»، «لویه جرگه» و «ربطه»، نیازمند اشغال نظامی کشور از سوی قدرت بیگانه استــ چیزی که هنوز در ایران اتفاق نیفتاده است.
بعضی مخالفان قانون اساسی مشروطه، از سوی دیگر میگویند: ما نیازی به قانون اساسی نداریم. مگر انگلستان و اسرائیل بدون قانون اساسی زندگی نمیکنند؟
در حالی که سخن از «تغییر در ایران» در کریدورهای قدرت و مجامع سیاسی داخل و خارج توسعه میگیرد، کوششهایی نیز برای هدایت این تغییر احتمالی، یا شاید فرضی، آغاز شده است. بعضی از این کوششها که غالبا از حمایت قدرتهای بیگانه یا گروههای فشار در ایالات متحده و اروپا برخوردارند، ایران را صفحه سفیدی میپندارند که میتوان ناکجا آباد دلخواه را بر آن رسم کرد.
اما این کوششها دیر یا زود با این واقعیت برخورد میکنند که در ایران امروز دو گفتمان سیاسی در برابر یکدیگر قرار دارند: گفتمان مشروعه ولایتی و گفتمان پادشاهی مشروطه که اولی در حال عقبنشینی و دومی در مسیر پیشرفت است. بدینسان مبلغان «صفحه سفید» با یک انتخاب روشن میان دو گزینه شناختهشده روبرو هستند. اما انتخاب هر یک از آن دو به معنای کنار گذاشتن آرمانهای ناکجاآبادی «لااقل برای دوران گذار از برزخ کنونی» استــ کاری دشوار و دردناک.
برای گریز از این انتخاب، کوشندگان موردبحث گاهگاه گزینههای دیگری را مطرح میکنند. یک هممیهن مقیم اوکلاهما تشکیل یک مهستان (مجلس بزرگان قوم) را پیشنهاد میکندــ الگویی که در افغانستان نیز به شکل «لویه جرگه» آزموده شد و در عراق عنوان «ربطه» داشت. در این الگو نمایندگان عشایر و قبایل، اصناف، احزاب و گروههای سیاسی دور هم جمع میشوند تا برای ترسیم نقشی بر «صفحه سفید» به توافق برسند. البته مبلغان این «راهحل» فراموش میکنند که الگوی «مهستان»، «لویه جرگه» و «ربطه»، نیازمند اشغال نظامی کشور از سوی قدرت بیگانه استــ چیزی که هنوز در ایران اتفاق نیفتاده است.
بعضی مخالفان قانون اساسی مشروطه، از سوی دیگر میگویند: ما نیازی به قانون اساسی نداریم. مگر انگلستان و اسرائیل بدون قانون اساسی زندگی نمیکنند؟
همه توضیحات ...