آینه نگاهت پیوند صبح و ساحل

ای مهربان تر از برگ در بوسه های باران
بیداری ستاره در چشم جویباران

آینه نگاهت پیوند صبح و ساحل
لبخند گاه گاهت صبح ستاره باران

بیا که در هوایت خاموشی جنونم
فریادها برانگیخت از سنگ کوهساران

ای جویبار جاری! زین سایه برگ مگریز
که اینگونه فرصت از کف دادند بیشماران

گفتی به روزگاری مهری نشسته   گفتم
بیرون نمی توان کرد حتی به روزگاران

بیگانگی ز حد رفت ای آشنا مپرهیز
زین عاشق پشیمان سرخیل شرمساران

پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند
دیوار زندگی را زینگونه یادگاران

این نغمه محبت، بعد از من و تو ماند
تا در زمانه باقیست آواز باد و باران