حاکمیت کاری کرده که در همه مواقع افراطی شده‌ایم! | کیوان کثیریان با همایون اسعدیان و سعید عقیقی
تعریف واژه معاصر چیست؟ انسان معاصر چه ویژگی‌ای دارد؟ چه نسبتی بین هنر، هنرمند و واژه معاصر وجود دارد؟ هنر سینما طی ۱۱۰- ۱۲۰ سال اخیر چه در ایران و چه در آمریکا و چه در اروپا، اساساً چه نسبتی با عصر خود داشته و آیا از بدو ظهور قرار بوده در ذهن مخاطب معاصر باشد یا ما را به دنیای رویایی و تخیلی ببرد؟ اساساً آیا سینمای ایران از زمان پیدایش تاکنون با مفهوم معاصر ارتباطی داشته و فیلمسازان توانستند فیلم‌هایی متناسب با زمانه خود بسازند؟ هنرمند سینمای امروز چقدر می‌تواند با زندگی امروز و تحولات جاری اطرافش نسبت داشته باشد و چقدر اجازه دارد که نسبت نداشته باشد؟ چرا ما ایرانیان این‌قدر نسبت به گذشته احساس نوستالژی داریم و چرا آدم‌هایی که در لندن یا پراگ و پاریس زندگی می‌کنند نسبت به دوران‌های زندگی‌شان تا این حد حس نوستالژی ندارند؟
کیوان کثیریان منتقد به همراه همایون اسعدیان فیلمساز و سعید عقیقی پژوهشگر در میزگرد این هفته برنامه «خط فرضی» به این پرسش‌ها و مباحثی از این دست پرداختند و درباره این موضوع صحبت کردند که چرا اگر هنرمندی به تاریکی‌های زمانه خود بپردازد با انگ سیاه‌نمایی مواجه می‌شود؟
♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️
بخش‌هایی از این میزگرد را در ادامه می‌خوانید:
🔸عده‌ای دوست ندارند چهره واقعی جامعه را در سینما ببینند/ معاصر بودن از دموکراسی و احترام به حق دیگران می‌آید
🔹 در فیلم‌هایمان بیشتر از اینکه به آینده فکر کنیم به بازگشت فکر می‌کنیم
🔹موضوعات طبقه متوسط عمیق است ولی لزوماً هیجانی ندارند
🔹جامعه اجباراً به سمت مدرنیته رفته اما شکافی که بین مردم و حاکمیت به وجود آمده سر همین است
🔹هنوز بحث عدالت‌خانه می‌کنیم و بعد از ۱۰۰ سال تکلیف‌مان روشن نیست
🔹ما همه را توی یک کاسه ریخته‌ایم و فرقی بین فعال سیاسی، روشنفکر، هنرمند از شاعر تا فیلمساز قائل نیستیم
🔹هر چقدر جامعه فضای بسته‌تری دارد ابتذال بیشتر و بیشتر خودش را نشان می‌دهد
🔹بالای ۵۰ درصد از فیلم‌هایی که به قصد فروش ساخته می‌شوند، کاملاً شکست می‌خورند در نتیجه هیچ وقت به فیلم‌هایی که یکسری صفر جلویشان هستند نمی‌شود اعتماد کرد
🔹از اول بخشی از مخاطبان را در ایران فراموش کرده‌اند و برای آنها فیلم نمی‌سازند؛ الان هم چنین اتفاقی افتاده
🔹تماشاگرانی داریم که دیگر فیلم ایرانی نگاه نمی‌کنند
🔹بخش قابل توجهی از رقم‌ها در مورد فروش برخی از فیلم‌ها که تهیه‌کننده دولتی دارند، رقم واقعی نیست
🔹فیلم‌های واقع‌گرایی که طبقه متوسط رو به رشد ایران را توضیح می‌دهد تا قبل از انقلاب سرجمع چهار فیلم بیشتر نیست
🔹مناسبات واقعی را که در اجتماع جریان دارد در فیلم‌هایمان نمی‌بینیم
🔹جامعه همچنان مساله‌اش واقعیت و اعتماد به واقعیت است، وقتی پیدایش نکند با هر نوع رسانه‌ای می‌تواند قهر کند
🔹حاکمیت کاری کرده که در همه مواقع افراطی شده‌ایم
🔹تقوایی دنبال یک الگو برای روایت کلاسیک می‌گشت که جایش در سینمای ما خالی بود
🔹دغدغه مهرجویی انسان معاصر و انسان بلاتکلیف معاصر بود
🔹جامعه امروز ما آمالش را از دست داده و سردرگم است
🔹نگاهی که حاکمیت دارد این است که جامعه امیدوار و روبه‌جلو و قله است و تو هم این امید را تبلیغ کن
🔹در هیچ جای دنیا به اندازه سینمای ایران هزینه‌های بی‌ربط و محصولات بی‌ربط که نه جنبه هنری دارند و نه ارتباطی با مخاطبان امروز سینما تولید نمی‌شود
🔹«قیصر» خیلی سعی می‌کند معاصر باشد اما فیلم‌هایی که به تبع «قیصر» ساخته می‌شوند باز به دنیای دیگری می‌روند
🔹طبقه غالب در جامعه ایران طبقه متوسط است، اما جنس فیلم‌هایی که ساخته می‌شود جنس فیلم‌های این طبقه نیست
🔹چون در ایران ارتباط‌مان با گذشته قطع است این‌قدر دنبالش هستیم
♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️
#خط_فرضی
#کیوان_کثیریان
#همایون_اسعدیان
#سعید_عقیقی
#اعتماد
#اعتمادآنلاین
#روزنامه_اعتماد
#گفتگو
#مصاحبه
#کمدی
#تئاتر
#تیزر
کیوان کثیریان منتقد به همراه همایون اسعدیان فیلمساز و سعید عقیقی پژوهشگر در میزگرد این هفته برنامه «خط فرضی» به این پرسش‌ها و مباحثی از این دست پرداختند و درباره این موضوع صحبت کردند که چرا اگر هنرمندی به تاریکی‌های زمانه خود بپردازد با انگ سیاه‌نمایی مواجه می‌شود؟
♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️
بخش‌هایی از این میزگرد را در ادامه می‌خوانید:
🔸عده‌ای دوست ندارند چهره واقعی جامعه را در سینما ببینند/ معاصر بودن از دموکراسی و احترام به حق دیگران می‌آید
🔹 در فیلم‌هایمان بیشتر از اینکه به آینده فکر کنیم به بازگشت فکر می‌کنیم
🔹موضوعات طبقه متوسط عمیق است ولی لزوماً هیجانی ندارند
🔹جامعه اجباراً به سمت مدرنیته رفته اما شکافی که بین مردم و حاکمیت به وجود آمده سر همین است
🔹هنوز بحث عدالت‌خانه می‌کنیم و بعد از ۱۰۰ سال تکلیف‌مان روشن نیست
🔹ما همه را توی یک کاسه ریخته‌ایم و فرقی بین فعال سیاسی، روشنفکر، هنرمند از شاعر تا فیلمساز قائل نیستیم
🔹هر چقدر جامعه فضای بسته‌تری دارد ابتذال بیشتر و بیشتر خودش را نشان می‌دهد
🔹بالای ۵۰ درصد از فیلم‌هایی که به قصد فروش ساخته می‌شوند، کاملاً شکست می‌خورند در نتیجه هیچ وقت به فیلم‌هایی که یکسری صفر جلویشان هستند نمی‌شود اعتماد کرد
🔹از اول بخشی از مخاطبان را در ایران فراموش کرده‌اند و برای آنها فیلم نمی‌سازند؛ الان هم چنین اتفاقی افتاده
🔹تماشاگرانی داریم که دیگر فیلم ایرانی نگاه نمی‌کنند
🔹بخش قابل توجهی از رقم‌ها در مورد فروش برخی از فیلم‌ها که تهیه‌کننده دولتی دارند، رقم واقعی نیست
🔹فیلم‌های واقع‌گرایی که طبقه متوسط رو به رشد ایران را توضیح می‌دهد تا قبل از انقلاب سرجمع چهار فیلم بیشتر نیست
🔹مناسبات واقعی را که در اجتماع جریان دارد در فیلم‌هایمان نمی‌بینیم
🔹جامعه همچنان مساله‌اش واقعیت و اعتماد به واقعیت است، وقتی پیدایش نکند با هر نوع رسانه‌ای می‌تواند قهر کند
🔹حاکمیت کاری کرده که در همه مواقع افراطی شده‌ایم
🔹تقوایی دنبال یک الگو برای روایت کلاسیک می‌گشت که جایش در سینمای ما خالی بود
🔹دغدغه مهرجویی انسان معاصر و انسان بلاتکلیف معاصر بود
🔹جامعه امروز ما آمالش را از دست داده و سردرگم است
🔹نگاهی که حاکمیت دارد این است که جامعه امیدوار و روبه‌جلو و قله است و تو هم این امید را تبلیغ کن
🔹در هیچ جای دنیا به اندازه سینمای ایران هزینه‌های بی‌ربط و محصولات بی‌ربط که نه جنبه هنری دارند و نه ارتباطی با مخاطبان امروز سینما تولید نمی‌شود
🔹«قیصر» خیلی سعی می‌کند معاصر باشد اما فیلم‌هایی که به تبع «قیصر» ساخته می‌شوند باز به دنیای دیگری می‌روند
🔹طبقه غالب در جامعه ایران طبقه متوسط است، اما جنس فیلم‌هایی که ساخته می‌شود جنس فیلم‌های این طبقه نیست
🔹چون در ایران ارتباط‌مان با گذشته قطع است این‌قدر دنبالش هستیم
♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️
#خط_فرضی
#کیوان_کثیریان
#همایون_اسعدیان
#سعید_عقیقی
#اعتماد
#اعتمادآنلاین
#روزنامه_اعتماد
#گفتگو
#مصاحبه
#کمدی
#تئاتر
#تیزر
همه توضیحات ...