Symbolic order of lacan_(امر نمادین در نظریه لکان (لاکان
لکان در شرح و بسط بعد نمادین، مهم‌ترین مفاهیم گفتمان ساز خود را بیان می‌کند. عمده دغدغه‌ی لکان در بررسی بعد نمادین، دستیابی به فرایند تکوین ناخودآگاه و سوژه است. وی ساحت نمادین را زنجیره‌ی اصلی در رابطه‌ی آدمی و عالم خارج می‌داند. در واقع وقتی لکان به بعد نمادین می پردازد، توجه ویژه ای به زبان دارد.
زبان برای لکان ارجاع دهنده‌ی سوژه به دیگری‌ست و به‌مثابه دیگری بزرگ‌تر، سوژه را تعیّن می‌بخشد. از این منظر، زبان دیسکورس سوژه است. سوژه پاسخ پرسش بنیادینش را در مورد هویت، هستی و جایگاهش را در زبان جستجو می‌کند. سوژه می‌پرسد من کیستم؟ من برای دیگری چه جایگاهی دارم؟ و برای پیدا کردن جایگاهش که چه کسی بودنش را توجیه می‌کند به بعد نمادین پناه می‌آورد.
ورود به بعد نمادین و تکوین ناخودآگاه و شکل‌گیری سوژه‌ی خط‌خورده (سوژه ای که از بعد خیالی فراتر رفته است)، مستلزم مکانیسمی‌ست که به علت کارکرد نمادین استعاره یا نام پدر، رخ می‌دهد. این مکانیسم یکی از مراحل رشد روانی کودک است که بعد از مرحله‌ی آینه‌ای اتفاق می‌افتد.
با ورود پدر به صحنه‌ی نمایش، رابطه‌ی دوجانبه‌ی مادر-فرزند به رابطه‌ی سه‌گانه‌ای که پدر نیز در آن حضور دارد تبدیل می‌گردد. با ورود پدر، سوژه کم‌کم به فقدان فالوس خود آگاه می‌گردد. لکان درک سوژه از فقدان فالوس و درک محدودیت و تناهی خود را ناشی از فرایند کستراسیون (اختگی) می‌داند. علاوه بر آن کستراسیون به وحدانیت سوژه و دیگری کوچک (دیگری در بعد خیالی) که هیچ‌گاه واقعی نبوده پایان می‌دهد. کستراسیون به معنای قبول این فقدان، شرط اساسی در ورود سوژه به بعد نمادین و دستیابی به زبان است.
زبان برای لکان ارجاع دهنده‌ی سوژه به دیگری‌ست و به‌مثابه دیگری بزرگ‌تر، سوژه را تعیّن می‌بخشد. از این منظر، زبان دیسکورس سوژه است. سوژه پاسخ پرسش بنیادینش را در مورد هویت، هستی و جایگاهش را در زبان جستجو می‌کند. سوژه می‌پرسد من کیستم؟ من برای دیگری چه جایگاهی دارم؟ و برای پیدا کردن جایگاهش که چه کسی بودنش را توجیه می‌کند به بعد نمادین پناه می‌آورد.
ورود به بعد نمادین و تکوین ناخودآگاه و شکل‌گیری سوژه‌ی خط‌خورده (سوژه ای که از بعد خیالی فراتر رفته است)، مستلزم مکانیسمی‌ست که به علت کارکرد نمادین استعاره یا نام پدر، رخ می‌دهد. این مکانیسم یکی از مراحل رشد روانی کودک است که بعد از مرحله‌ی آینه‌ای اتفاق می‌افتد.
با ورود پدر به صحنه‌ی نمایش، رابطه‌ی دوجانبه‌ی مادر-فرزند به رابطه‌ی سه‌گانه‌ای که پدر نیز در آن حضور دارد تبدیل می‌گردد. با ورود پدر، سوژه کم‌کم به فقدان فالوس خود آگاه می‌گردد. لکان درک سوژه از فقدان فالوس و درک محدودیت و تناهی خود را ناشی از فرایند کستراسیون (اختگی) می‌داند. علاوه بر آن کستراسیون به وحدانیت سوژه و دیگری کوچک (دیگری در بعد خیالی) که هیچ‌گاه واقعی نبوده پایان می‌دهد. کستراسیون به معنای قبول این فقدان، شرط اساسی در ورود سوژه به بعد نمادین و دستیابی به زبان است.
همه توضیحات ...