تاریخ مختصراحزاب سیاسی درایران اثرزنده یاد ملک الشعرای بهار -جلد اول بخش چهارم - راوی پریوش زاهدی

این اثر، اولین کتابی است که در باره احزاب سیاسی ایران و سهم آنها در جریانات سیاسی آن زمان نوشته شده است . بهار قصد خود را از نگارش این کتاب ، آگاه کردن جوانان از وقایع و حوادث گذشته کشور ذکر کرده و گفته است که برای تحقق این هدف مقالاتی با عنوان «تاریخ مختصر احزاب سیاسی » در روزنامه مهر ایران انتشار داده است
بهار چون اهل سیاست و روزنامه نگاری ، و در تحلیل سیاسی قدرتمند بوده ، تنها به ذکر وقایع نپرداخته و تفسیرهای ارزنده ای نیز به دست داده است و اکنون که دسترسی به اسناد آن دوره مقدورتر شده ، صحت بسیاری از گفته های او را می توان اثبات کرد. وی با شخصیتهای سیاسی معاصر خود آشنا بوده و در کتابش به خلقیات و نقش برخی از آنان پرداخته است و تاریخ او از این لحاظ بسیار غنی و قابل اعتماد است . وی سیدضیاءالدین طباطبائی را از نزدیک می شناخته است و شاید تحلیل بهار از شخصیت و علل شکست او بعد از کودتا، بهترین تحلیل باشد
دیگر ویژگی ارزشمند این کتاب ، توجه بهار به نقش روزنامه ها و روزنامه نگاران در رهبری افکار، ارتباط با احزاب و اهمیت آنها در صحنه سیاسی آن زمان است ، چنانکه قتل بعضی از روزنامه نگاران ، مانند میرزاده عشقی و فرخی یزدی ، را بسیار پراحساس نقل کرده و در عین حال از ذکر ضعفهای روزنامه نگاران غافل نمانده است .

او همچنین از توطئه ترور خودش توسط اکثریت مجلس پنجم ، به هنگام تقدیم ماده واحده «انقراض سلطنت قاجاریه » و واگذاری حکومت موقت به رضاخان پهلوی رئیس الوزرا، گزارش مبسوطی داده است . در این حادثه ، که بهار در مجلس به نمایندگی از اقلیت در مخالفت با این اقدام مجلس سخنرانی کرده بود، مأموران ، روزنامه نگاری به نام حاج واعظ قزوینی را که شباهتی با بهار داشت و برای تماشای «جلسه تاریخی » به مجلس رفته بود، به اشتباه به جای او کشتند...

جلد دوم کتاب "تاریخ احزاب سیاسی ایران" نوشته ملک الشعراء بهار سالها، در دوران شاه پشت سد سانسور کتاب ماند و تا وقتی شاه بر مسند قدرت بود منتشر نشد. پس از سقوط شاه مقدمات انتشار این کتاب فراهم آمد و سرانجام موسسه انتشاراتی امیرکبیر مصادره شده در سال 1363 با یک "بسم الله الرحمان الرحیم" بزرگ آن را منتشر کرد
از آن سال به بعد، هر چند سال یکبار هم تجدید چاپ شده است.
-------------------------------------------
محمد تقی بهار ملقب به ملک الشعرا بهار شاعر، ادیب، سیاستمدار و روزنامه‌نگار ایرانی است. وی در سال ۱۲۶۳ هجری شمسی در مشهد متولد شد. مقدمات و ادبیات فارسی را نزد پدر خود ملک الشعرا صبوری آموخت و برای تکمیل معلومات عربی و فارسی به محضر «ادیب نیشابوری» رفت. بعد از فوت پدر، ملک الشعرای دربار مظفرالدین شاه شد. وی شش دوره نمایندهٔ مجلس شد و سالها استاد دورهٔ دکتری ادبیات دانشسرای عالی و دانشکدهٔ ادبیات بود. به علت پیوستن به مشروطه‌طلبان و آزادی‌خواهان چند بار تبعید و زندانی شد که سالهای زندان و تبعید از پربهره‌ترین سالهای زندگی ادبی وی بوده است. بهار در روز دوم اردیبهشت ۱۳۳۰ هجری شمسی، در خانهٔ مسکونی خود در تهران زندگی را بدرود گفت و در شمیران در آرامگاه ظهیرالدوله به خاک سپرده شد. از معروفترین آثار وی دیوان اشعار، سبک شناسی که در سه جلد دربارهٔ سبک نوشته‌های منثور فارسی نوشته شده، تاریخ احزاب سیاسی، تصحیح برخی از متون کهن مانند تاریخ سیستان و مجمل‌التواریخ و القصص، تاریخ بلعمی را می‌توان نام برد.

-------------------------
شعر و نوا
کتابخانه صوتی
paypal
[email protected]