آیا کل قرآن را جبرئیل بر پیامبر فرستاد؟ متشابهات سید احمد الحسن، ج ۴، سؤال ۱۴۷
485 بار بازدید -
پارسال
-
سؤال ۱۴۷: آیا تمام قرآن
سؤال ۱۴۷: آیا تمام قرآن از طریق جبرئیل نازل شده است؟
سید کمال حیدری می‌گوید: «برخی از آیات قرآن، از طریق جبرئیل بر پیامبر نازل نشده است؛ زیرا جبرئیل تحمّل سنگینی این آیات کریم را نداشته و پیامبر اعظم این آیات را به طور مستقیم از خداوند سبحان و متعال در معراج هنگامی که جبرئیل آن حضرت را در سدرة المنتهی ترک کرد گرفته است».
آیا این مطلب صحیح است؟! خداوند پاداش نیکو به شما عطا فرماید!
ابو مریم.
پاسخ:
بسم الله الرحمن الرحیم
والحمد لله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.
قرآن، همان حجابی است که میان خداوند سبحان و متعال و حضرت محمد در نوسان است و در مرتبه‌ی شناخت حضرت محمد نسبت به قرآن، آن حضرت خودش حجاب می‌شود و او خود، قرآن می‌باشد و میان فنا در ذات الهی که چیزی باقی نمی‌ماند جز خدای واحد قهّار و حالت بازگشت به من و انسانیّت، در نوسان است. پس حضرت محمد مخلوق اول می‌باشد: «قُلْ إِن كَانَ لِلرَّحْمَنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِين» (بگو: اگر خدای رحمان را فرزندی می‌بود، من نخستين پرستندگان می‌بودم). در این جایگاه و مرتبه کسی جز حضرت محمد قرآن را نمی‌شناسد حتی برترین خلق پس از او یعنی علی، فاطمه و ائمه، مهدیّین، پیامبران و مرسلین! چه برسد به فرشتگان مقرّب الهی که جبرئیل از جمله‌ی آنها می‌باشد.
بنابراین جبرئیل در این جایگاه و حتی در پایین‌تر از آن، تاب و تحمّل شناخت یا به دست آوردن آیات قرآنی را ندارد؛ تا اینکه نوبت به نازل کردن و تجلّی آیات به او و فرشتگان مقرّب الهی برسد؛ که در این صورت آنچه خداوند در عوالمشان از آنچه آشکار و ظاهر نموده، برای آنها اراده فرموده تا بدانند، از قرآن خواهند دانست؛ که در این عوالم، قرآن، نور کلی در آسمان هفتم و مثال تفصیلی در آسمان‌های شش‌گانه می‌باشد.
قرآنی که در دسترس ما هست، الفاظی است که نزدیک آن نور می‌باشد و مثالی است از معنایی که این الفاظ بر آن دلالت دارد، و ارواح کافر و فاقد یقین نمی‌توانند حتی به یک حرف از قرآن تکلّم کنند.
آری، زبان برخی مردمان این حروف قرآنی را در این عالم ادا می‌کند هر چند در حقیقت کافر باشند ولی ارواح آنها قادر به نطق و سخن گفتن به این الفاظ قرآن نیست. به همین صورت جنّیان کافر حتی نمی‌توانند در این عالم به حروف قرآن آواز دهند؛ چرا که اجساد آنها لطیف و نزدیک به ارواح شان می‌باشد. حق تعالی می‌فرماید: «وَ ما تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّياطينُ * وَ ما يَنْبَغي لَهُمْ وَ ما يَسْتَطيعُونَ * إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ» (و اين قرآن را شياطين نازل نکرده‌اند * آنان نه در خورِ اين کارند و نه توان آن دارند * شياطين از شنيدن (وحی) معزول داشته شده‌اند).
و نیز می‌فرماید: «لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ» (که جز پاکان بر آن دست نیازند)؛ یعنی ارواح آنها به حروف قرآن گویا نیست.
اما جبرئیل به قدرت خداوند سبحان و متعال این توانایی را دارد که به حروف قرآن نطق کند و آنها را در این عالم به حضرت محمد منتقل نماید؛ یعنی به روح حضرت محمد که در این عالم بدن آن حضرت را تدبیر می‌کند.
اما در مورد حقیقتِ قرآن که در ابتدای سخن به آن اشاره نمودم، جبرئیل قادر به تحمّل آن نیست؛ بلکه این حضرت محمد است که آن را از خداوند سبحان و متعال برمی‌گیرد.
آنچه باقی می‌ماند این است که بدانی جبرئیل قرآن را از حضرت محمد در ملأ اعلی به حضرت محمد در این عالم منتقل می‌کند؛ پس کسی که قرآن را از خداوند سبحان و متعال دریافت می‌دارد فقط حضرت محمد است و حتی آن حضرت تمام کتاب‌های آسمانی و رسالت‌ها را از خدا دریافت می‌کند و جبرئیل از آن حضرت دریافت و منتقل می‌نماید.
برای اینکه مطلب برای شما بیشتر روشن شود مثالی می زنم: مَثَل جبرئیل مانند یک سلول عصبی است که سیگنال‌های نوری و الکترونیکی را از مغز به دیگر اعضای بدن انسان مانند پاها می‌رساند و حضرت محمد همانند بدن انسان می‌باشد. پس آن حضرت همان خلق، و همان هستی، و او تمام عوالم مخلوق می‌باشد. حضرت محمد الف و یا است، او اول و آخر است و او ظاهر و باطن در خلق است؛ و تعالی الله سبحانه رب العالمین.
امیدوارم از آنچه گذشت دریافته باشی که: جبرئیل به واسطه‌ی حضرت محمد قرآن را از خداوند سبحان به حضرت محمد منتقل می‌سازد و جبرئیل حقیقت تمام و کمال قرآنِ نزد حضرت محمد را از خداوند به آن حضرت نمی‌برد؛ بلکه محمد آن را از خداوند سبحان و متعال دریافت کرده است؛ و اینکه جبرئیل تمام قرآن موجود در دسترس شما را از خدا برای حضرت محمد نقل نموده است و در قرآن آیه‌ای وجود ندارد مگر آنکه جبرئیل آن را برای حضرت محمد نقل کرده باشد. در قرآن آیه‌ای هست که نشان می‌دهد ناقل تمام آن جبرئیل می‌باشد. حق تعالی می‌فرماید: «إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَريمٍ * ذي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَکينٍ * مُطاعٍ ثَمَّ أَمينٍ * وَ ما صاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ * وَ لَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبينِ * وَ ما هُوَ عَلَي الْغَيْبِ بِضَنينٍ * وَ ما هُوَ بِقَوْلِ شَيْطانٍ رَجيمٍ * فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ * إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِکْرٌ لِلْعالَمينَ» (که اين سخنِ فرستاده‌ای بزرگوار است * نيرومند، در نزد خداوند عرش، صاحب مکانت * مُطاع و امين است * و يار شما ديوانه نيست * هر آينه او را در افق روشن ديده است * و آنچه را از غيب به او گويند دريغ نمی‌دارد * و آن سخن، سخن شيطان رجيم نيست * پس به کجا می‌رويد؟ * اين کتاب چیزی نیست جز پندی برای جهانيان). «إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَريمٍ» (که اين سخن فرستاده‌ای بزرگوار است)؛ یعنی قرآن، و فرستاده‌ی بزرگوار، جبرئیل می‌باشد.
پارسال
در تاریخ 1402/03/07 منتشر شده
است.
485
بـار بازدید شده