آی لاچین (ئای لاچێن)

«آی لاچین» اصلا تصنیفی فاخر در مایه ی بیات شیراز(معادل بیات اصفهان فارسی) است؛ بخشی از سلسله موسیقی مقامی(موقامی) آذربایجان که نوعی موسیقی سارای یا درباری محسوب می شود و با موسیقی خنیاگری و موسیقی اقوام و حتی فرهنگ عاشیقی تفاوت دارد.رشید بهبود اف اجراهای دلکشی با اشعار فولکور از آن دارد .همچنین اجرایی از این تصنیف با ارکستر شاهی به رهبری موسیو لومر(ژان باتیست لومر) در زمان ناصر الدین شاه توسط نشر ماهور منتشر شده و در دسترس است.
روایت حاضر باز نوازی این قطعه است هم به روایت آذری و هم به روایت حسن زیرک خواننده ی بوکانی که فقط روایت وکال او از هر قطعه ای از هر کجای دنیا آن قطعه را «کردی» یا «کردیزه» می کرد ؛حتی زمانی که اشعاری به فارسی یا آذری می خواند. مردی که بازخوانی هایش آنقدر به آفرینش درون متنی می ماند که از یک طرف صاحبنظران را در مورد خاستگاه آهنگ به اشتباه می اندازد و از طرفی جهان مُثُلی را می نمایاند که در آن هیچ موسیقی و آوایی مطلقا به هیچ زبان و مرز جغرافیایی تعلق ندارد.کلمه ی «لاچین» در تصنیف آذری اشاره به منطقه ای در قره باغ دارد .خاکی که به قیمت خونهای ریخته گاهی زیر لوای آذربایجان و روزی در تسلط ارمنستان بوده است. لاچین در شعر کردی که حسن زیرک خود روی روایتش سروده آمده و تبدیل به لاچێن(لاچِن) شدە ؛به معنای «کنار روید» ؛ «کنار روید تا صورت یارم را ببینم».شاید مخاطب او و رشید که او نیز بیش از ۵۰ قطعه به زبانهایی غیر از آذربایجانی دارد تمام ملت ها و مرز ها و تمام اقوام و نژاد ها و نژادپرستی ها بوده اند «کنار روید تا روی زیبای موسیقی،روی زیبای هستی،روی زیبای انسان را ببینم»
ای بسا هندو و ترک همزبان
ای بسا دو ترک چون بیگانگان
پس زبان همدلی خود دیگر است
همدلی از همزبانی بهتر است


امیرحسین تفرشی پور : ساز پرنیان
یاسر گرجی: نی لبی
حسن خدایی نیا: کمانچه
وحید اسداللهی: نقاره
معین فیوضی و راحله فیوضی: ویدیو
تدوین: روزبه فرازمند
ضبط: استودیو پائیز
با تشکر از سیامک قلی زاده