مرتضی احمدی _ ترانه نامهربونی _ ترانه روحوضی

نامهربونی ، نمی دونم می دونی که عشقت ما رو کشته
تیر نگاهت ، دوتا چشم سیاهت ، مثل آهو درشته
رحمی نداری بر رنج و دردم ، آخر مگه من با تو چه کردم
انقدر چرا لج می کنی ، هی چشماتو کج می کنی

ترک منو کردی چرا ، رفتی تو از پیشم کجا
ای لامروت ، نکن ما رو اذیت که هیچ طاقت ندارم
پیش رقیبون ، سیه کردی عزیز جون ، تو روز و روزگارم

ای روزگار ، از اول یار من بودی و این آخر ولم کردی
نمی دونی از این کارت ، چه خونی بر دلم کردی

به من نارو زدی باشه ، باشه ولی باز از تو ممنونم
منه دیوونه رو هشیار کردی ، عاقلم کردی روزگار

موندم تو دنیا ، عزیز تنهای تنها ، خوراکم آه و درده
از غصه و غم ، مامان جون رنگ و رویم مثل زردچوبه زرده
یادم نمی ره اون شب تو کافه ، کردی با عشوه ما رو کلافه
هی با فتی لاس می زدی ، چشمک به عباس می زدی
حرف هایی از عشق و وفا ، هر چی دلت خواست می زدی
ای لامروت ، نکن ما رو اذیت دیگه طاقت ندارم
پیش رقیبون ، سیه کردی عزیز جون ، تو روز و روزگارم

مرتضی احمدی
متن ترانه نامهربونی روحوضی