تلفن شاه ايران به دکتر على امينى « ۳ ماه پيش از انقلاب » ـ سند تاريخى ؛
MOHAMMAD REZA PAHLAVI, ALI AMINI, THE SHAH OF IRAN, PERSIA, MONARCH, REZA PAHLAVI, FARAH PAHALVI, TEHRAN, IRAN, PERSIAN, PAHLAVI DYNASTY, DAVID FROST, INTERVIEW, BAHAMAS, THE LAST INTERVIEW, THE LAST SHAH OF IRAN, THE LAST SHAH,
دوستان ارجمند ـ گفتگوی ضبط شده ای در رسانه ها پدیدار شده که پرده از تلفن محمدرضاشاه به دکتر علي امینی (دولتمرد در رژیم پیشین) برمیدارد و جنبۀ تاریخی برخورد شاه در برابر رویداهای گوناگون آنزمان را بما میدهد. من تلاش کردم که گفتگو را روشن تر و با کفیت بهتری بشما پیشکش میکنم تا مطلب گفته شده در این گفتگو به آسانی شنیده شود! آنچه که از این گفتگو برمی آید اینستکه زمان و تاریخ تلفن است و دوم اینکه که رایزنی شاه با دکتر غلامحسین صدیقی (وزیر کشور کابینۀ دکتر مصدق) برای تشکیل کابینه انجام شده بود که در شاه به کریم سنجابی رهبر کینه توز جبهۀ ملی اشاره میکند زیرا وی مخالف تشکیل دولت غلامحسین صدیقی بود و اینکه کریم سنجابی مسلمان خرف سخن از جمهوری دمکراتیک میکرد (البته شاه «جمهوری دمکراتیک» از زبان کریم سنجابی را به کمونیسم رومانی می چسباند که خنده دار است زیرا نهضت آزادی و مهدی بازرگان مسلمان هم خواستار «جمهوری دمکراتیک» شدند و منظور از پسوند «دمکراتیک» همانا آزادیهای جاری در یک سیستم جمهوری بود که در زمان رفراندم، خمینی هم آنرا رد کرد! ـ این گفتگو در مهرماه یعنی ماهها پیش از فروپاشی رژیم شاهنشاهی و پیش از کنفرانس گوادلوپ (دی ۱۳۵۷) رخ داده و بخودی خود بیانگر عزم شاه برای رفتن است. ترس و نگرانی و بیماری در شاه آشکار است و بناچار دست به دامان ملاها میشود زیرا علی امینی رابطی بین ملاهای سگانۀ دستگاه شیعه (شریعتی، گلپایگانی، مرعشی) و دربار پهلوی (شاه و شهبانو) بود ولی ملاها جرات مخالفت علنی با خمینی را نداشتند و تنها در پشت پرده با شاه ، پیام های مشورتی رد و بدل میکردند و حتی شاه (با مشورت) تصمیم گرفت که فرح را به نجف بفرستد تا دست به دامن «آیت الله العظمی خویی» بشود و ایشان هم در آخر دیدارشان با فرح، انگشتر مبارک را به شهبانو فرح داده و برای ایران و شهبانو و شاهنشاه دعا کردند ـ عزیران ، داستان کشور به این پستی و فرومایگی کشیده شده بود که شاه و فرح (حاج آقا و حاج خانم) در ایران برای خودشان و مردم ایران ساخته بودند البته در کنار هزاران کارهای خوبی هم که کرده بودند ولی در پایان کار ، از ترس کمونسیم ، مردم به خرافه پرستی آموزش دادند و با در نهایت ضعف و ناتوانی ، کشور ایران را به چنگال مذهب و ملای قـلدر «خمینی» انداختند و در رفتند! بهرحال داوری بیشتر در این باره را بشما نازنینان واگذار میکنم ـ سپاسگزارم
دوستان ارجمند ـ گفتگوی ضبط شده ای در رسانه ها پدیدار شده که پرده از تلفن محمدرضاشاه به دکتر علي امینی (دولتمرد در رژیم پیشین) برمیدارد و جنبۀ تاریخی برخورد شاه در برابر رویداهای گوناگون آنزمان را بما میدهد. من تلاش کردم که گفتگو را روشن تر و با کفیت بهتری بشما پیشکش میکنم تا مطلب گفته شده در این گفتگو به آسانی شنیده شود! آنچه که از این گفتگو برمی آید اینستکه زمان و تاریخ تلفن است و دوم اینکه که رایزنی شاه با دکتر غلامحسین صدیقی (وزیر کشور کابینۀ دکتر مصدق) برای تشکیل کابینه انجام شده بود که در شاه به کریم سنجابی رهبر کینه توز جبهۀ ملی اشاره میکند زیرا وی مخالف تشکیل دولت غلامحسین صدیقی بود و اینکه کریم سنجابی مسلمان خرف سخن از جمهوری دمکراتیک میکرد (البته شاه «جمهوری دمکراتیک» از زبان کریم سنجابی را به کمونیسم رومانی می چسباند که خنده دار است زیرا نهضت آزادی و مهدی بازرگان مسلمان هم خواستار «جمهوری دمکراتیک» شدند و منظور از پسوند «دمکراتیک» همانا آزادیهای جاری در یک سیستم جمهوری بود که در زمان رفراندم، خمینی هم آنرا رد کرد! ـ این گفتگو در مهرماه یعنی ماهها پیش از فروپاشی رژیم شاهنشاهی و پیش از کنفرانس گوادلوپ (دی ۱۳۵۷) رخ داده و بخودی خود بیانگر عزم شاه برای رفتن است. ترس و نگرانی و بیماری در شاه آشکار است و بناچار دست به دامان ملاها میشود زیرا علی امینی رابطی بین ملاهای سگانۀ دستگاه شیعه (شریعتی، گلپایگانی، مرعشی) و دربار پهلوی (شاه و شهبانو) بود ولی ملاها جرات مخالفت علنی با خمینی را نداشتند و تنها در پشت پرده با شاه ، پیام های مشورتی رد و بدل میکردند و حتی شاه (با مشورت) تصمیم گرفت که فرح را به نجف بفرستد تا دست به دامن «آیت الله العظمی خویی» بشود و ایشان هم در آخر دیدارشان با فرح، انگشتر مبارک را به شهبانو فرح داده و برای ایران و شهبانو و شاهنشاه دعا کردند ـ عزیران ، داستان کشور به این پستی و فرومایگی کشیده شده بود که شاه و فرح (حاج آقا و حاج خانم) در ایران برای خودشان و مردم ایران ساخته بودند البته در کنار هزاران کارهای خوبی هم که کرده بودند ولی در پایان کار ، از ترس کمونسیم ، مردم به خرافه پرستی آموزش دادند و با در نهایت ضعف و ناتوانی ، کشور ایران را به چنگال مذهب و ملای قـلدر «خمینی» انداختند و در رفتند! بهرحال داوری بیشتر در این باره را بشما نازنینان واگذار میکنم ـ سپاسگزارم
همه توضیحات ...