عشق شناسی (استاد علی اکبر خانجانی) روش تشخیص عشق حقیقی از عشق مجازی و عشق عرفانی : قسمت 3

8 بار بازدید - ماه قبل - عشق شناسی (استاد علی اکبر
عشق شناسی (استاد علی اکبر خانجانی) روش تشخیص عشق حقیقی از عشق مجازی و عشق عرفانی : قسمت 3
مولف :
استاد علی اکبر خانجانی

مدرس، مولف و نویسنده 180 کتاب و رساله در زمینه :
خودشناسی،خداشناسی و شیطان شناسی به زبان بشر مدرن
------------------

عشق شناسی (استاد علی اکبر خانجانی) روش تشخیص عشق حقیقی : قسمت 3
------------------

دانلود کلیه آثار (کتاب PDF و کتاب صوتی ) به صورت کاملا رایگان:

سایت های رسمی انتشار آثار استاد :

https://erfanalavi.site

https://www.khanjany.org
https://www.khanjany.com

https://akhar-zaman.com

---------------------------

کانال تلگرام:  https:/tm/khanjanyaudiobooks

(و یا در ایتا کانال استاد علی اکبر خانجانی را جستجو کنید و تمام کتاب های صوتی شده ایشان را رایگان بشنوید)

سفارش کتاب ها به صورت چاپ شده :
جهت سفارش کتابها به صورت چاپ شده و مجلد (صحافی شده) به قیمت تمام شده و همچنین کتابهای صوتی می توانید به آیدی تلگرام sabtedarkhastha@ پیام دهید

(و یا در ایتا کانال استاد علی اکبر خانجانی را جستجو کنید )

تا از طریق پست ارسال شود.
هزینه ها به بهای تمام شده (حداقل قیمت ممکنه)می باشد و در صورت نیاز به امانت هم برای مطالعه داده میشود.
---------------------------

آخرین و کاملترین کتاب استاد :
عنوان کتاب:

"نزول و عروج روح در خلق جدید آخرالزمان"
(تنزیل ام الکتاب و تبیین دین واحد جھانی)

جھان شناسی، انسان شناسی، دوران شناسی و معادشناسی شیعی
تبیین ھفت وادی سیر و سلوک روح در عرفان امامیه



#دکتر_علی_اکبر_خانجانی      #استاد_علی_اکبر_خانجانی   #علی_اکبر_خانجانی

عشق حقیقی و عشق مجازی در عرفان عملی

در این جنبه سه مسأله قابل طرح است:

1-حق تعالی محبوب حقیقی و مستحق واقعی محبت است.

2-محبت مجازی گذرگاهی است برای وصول به محبت حقیقی به محبوب حقیقی.

3-وضعیت محبت مجازی از حیث ارزشی و توصیه پذیری.

محبوب واقعی تنها حق تعالی است

خلاصه بـیانی کـه در کتب حکما و عرفا در این زمینه ه صورت استدلال بیان شده چنین است:
اسباب محبت پنج است:
اول، محبت نفس و وجود و بقاء او.
دوم، محبت محسن و منعم.
سوم، محبت صاحب کمال.
چهارم، محبت جمیل.
پنجم، محبتی کـه نـتیجه تعارف روحاتی و وجود سنخیت و مناسبت خاصی بین متحابین.

و می دانیم که تمام اسباب به نحو اتم و اعلی در حق تعالی جمع است:

سبب اول: بدین جهت که انسان بدون فضل خدا هـیچ اسـت و وجود و کمالات وجودی و بقای او به خداوند است.

سبب دوم: بدین جهت که باری تعالی محسن حقیقی و جواد حقیقی و علی الاطلاق است، و نیز بدین جهت که حق تعالی فی نفسه مـحسن بـه غـیر است، اگر چه احسان او بـه دیـگران(غیر مـحب)برسد، نه به محب.

سبب سوم و چهارم: بدین جهت که تمام جمال و کمال باطنی به علم و قدرت و تنزه از امکان و نقص برمی گردد. و خداوند در هر سـه جـهت در حـد اعلی و بی نهایت و اطلاق می باشد.

سبب پنجم:بدین جهت که خـدای تـعالی مناسبت خفیه ای با جمیع موجودات، به نحو تکوینی دارد، بواسطه رابطه علیت نزد حکیم و بواسطه رابطه مظهریت اسماء و صفات نـزد عـارف، هـمچنانکه بواسطه اطاعت و محبت و قرب نوافل مناسبتی خاص بین بنده و رب تـحقق می یابد.

جامی در آخرین مقدمه شرح لمعات خود سبب پنجم را به پنج قسم تقسیم می کند، بدین صورت:مناسبت ذاتی و صفاتی و فـعلی و حـالی و مـرتبی و هر کدام را شرح می دهد که طالبان را به آن مقدمه ارجاع می دهیم.

این مسأله کـه تـنها حق تعالی را باید پرستید واو را باید دوست داشت، در کلام مولانا به اینصورت بیان شده:

عشق آن زنده گزین، کو بـاقی است/از شـراب جـانفزایت ساقی است/عشق آن بگزین که جمله انبیاء/یافتند از عشق او کار و کیا/هین رها کن عشقهای صورتی/عشق بر صورت نـه بـر روی ستی/بر امـید زنده ای کن اجتهاد/کو نگردد بعد روزی دو جماد/عشق از اوصاف خدای بی نیاز/عاشقی بر غیر او باشد مجاز

مولانا، ذات و جوهر الهی آدمی و عشق و مـحبت او را شـریف تر از آن مـی داند که به جهان فانی و ظواهر متغیر و صورتهای ناپایدار و گذرا تعلق گیرد و با بیات خـاص خـود روشن می نماید که آنچه نپاید دلبستگی را نشاید. در اینجا ممکن است بین ابیات فوق بـا ابـیاتی کـه مفاد آن محبت عارف به همه عالم است توهم تعارض و تهافت شود، ابیاتی نظیر ایـن بیت:

به جـهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست/عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست

چرا که نـمی توان گـفت عـالم فانی و گذرا لیاقت چنین محبتی را دارد.لکن در واقع این دو دسته از ابیات حکایتگر اوصاف دو مرحله متفاوت و بـیانگر احـکام دو دید مختلف می باشند: یکی مرحله بینش عادی به جهان که اشیاء را متکثر، پراکـنده، و مـستقل و هـر کدام با احکام متفاوت می بیند، و دیگری مرحله بینش الهی به جهان که موجودات را همه آیـنه و آیـه و مـظاهر حقیقت واحد و منتظم و مرتبط بهم و نیازمند به یک غنی علی الاطلاق می بیند.

به بـیان دیـگر: هر موجودی دو جنبه دارد:

1-جنبه ربط آن به خدای تعالی که از آن به ملکوت و جنبه یلی الربی و نیز«صنع»تعبیر مـی شود.

2-جنبه نـفسی شئ(یلی النفسی)که حکایت از حدود وجودی و ماهوی موجودات دارد، که از این جنبه ملازم نـقص و فـقدان می باشد و از آن به کون و نیز«مصنوع»تعبیر می شود. آنکه جهان را عین ربـط و تـعلق بـه باری تعالی و محبوب کل می داند، طبعا اثـر او را نـیز دوست دارد، لیکن در عین حال دیگران را که در جنبه نفسی موجودات مستغرق اند و از مشاهده حق در آنـها غـافل می باشند، بر حذر می دارد کـه مـحبت اینها مـی تواند دامـی در راه بـاشد، مگر اینکه محبت «ماسوی الله»مجاز و مـعبر و پلی بـرای محبت حق تعالی باشد.

مولانا به خوبی این مطلب را بیان نموده: عاشق صنع خدا بافر بود/عاشق مـصنوع او کـافر بود...

و ......
ماه قبل در تاریخ 1403/02/27 منتشر شده است.
8 بـار بازدید شده
... بیشتر