مناجات مادر ، ای کنیز عزیز بهاء

مناجات مادر، از آثار حضرت عبدالبهاء : ای کنیز عزیز بهاء
هوالله
این کنیز عزیز بهاء ، مادر مهربان مانند مرغ بلند آشیان آهنگ لانه خویش در ملکوت ابهئ نمود، پس دلتنگ مشو، اشک مریز، محزون مگرد، ناله و فغان مکن؛ زیرا از جهان تاریک و تنگ به جهان روشن و بیرنگ شتافت، از عالم قیود، به فضای غیر محدود صعود نمود, از حرمان رهید و بقرب یزدانی  پرید و تحسین ملأ اعلی شنید و حلاوت مشاهده  لقا چشید. با وجود این، ای کنیز نازنین، آیا جایز است که محزون باشی؟ دلخون گردی ، و از فراق به احتراق مبتلا شوی؟ عبدالبهاء به افق اعلی عجز و نیاز نماید و عفو گناه طلبد و غفران عصیان جوید. تو نیز به طلب آمرزش پرداز و در این امتحان و آزمایش قدم ثبوت بنما تا خویش را از این قیود آزاد نمائی و مادر عزیز را در ملکوت ابهئ دلشاد فرمائی، زیرا در آن جهان پرده نماند خرق شود ,انسان در دریای احساس و ادراک غرق گردد. مادر مهربان حالت دختر بیند. از صبر و قرار, او وجد و طرب نماید و در جهان باقی کامرانی کند. زنهار زنهار از دیده اشک مبار، زیرا آن کامکار محزون و بیقرار گردد. چه موهبتی است اعظم از اینکه به عالمی مقدس از عقول بشر شتافت و از حزن و کدورت و آسیب و عذاب ونقمت رهائی یافت. اسیر زنجیر علائق بود و بر سریر شادمانی مستقر شد. بسته به قید این جهان فانی بود، مانند طیور قدس بعالم آزادی پرواز نمود. و علیک التحیته و الثناء
عبدالبها عباس