لیبرالیسم و اسلام رحمانی
اسلام جدای از رحمانیت نیست و رسول الله (ص) به نص صریح قرآن «رحمه للعالمین» است.
اما طرفداران «اسلام رحمانی»، کلمه حقی را بیان می کنند و منظور دیگری را پشت آن پنهان کرده اند، چرا که این حرف، هشدار صریح رهبر معظم انقلاب را در پی داشت.
خداوند در آیه 29 سوره فتح «رحمانیت اسلام» را مربوط به کسانی می داند که ولایت رسول الله (ص) را پذیرفته و مطیع او باشند؛ نه دشمنانی که برای از بین بردن ایشان و حکومت و آثارش تلاش می کنند!
بعید است حوزویانی که مدام از اسلام رحمانی دم میزنند، این حقایق را ندانند، و متوجه نباشند که در اسلام، «رحماء بینهم» در کنار «اشداء علی الکفار» بیان شده. اما چرا طوری مساله را بیان می کنند که جنبه «اشداء علی الکفار» برای مخاطب کمرنگ شود؟
به نظر می رسد مسأله عمیق تر از آن است که بتوان آن را به برداشت های متفاوت از قرآن و اسلام مرتبط دانست.
مساله این است که اندیشه های لیبرالی، تنها در صورتی می توانند در جامعه اسلامی جاری شوند، که بتوان با نگاهی کاریکاتوری، جنبه «اشداء علی الکفار» اسلام را کمرنگ یا حذف کرد.
به عبارت دیگر، اندیشه های لیبرالی، زمانی که لباس «اسلام رحمانی» بر تن کنند، می توانند در جامعه اسلامی منتشر شوند.
چرا که: (بیانات رهبری) «اسلام رحمانی، کلید واژه ای است برای معارف نشئت گرفته از لیبرالیسم»
این در حالی است که مسأله کلان دنیای امروز، نبرد میان دین بشری لیبرالیسم به رهبری آمریکا و دین الهی «اسلام انقلابی» به رهبری ایران است و این مسأله در حوزه علمیه در قالب چالش بین «حوزه انقلابی» و «حوزه لیبرال» خودنمایی می کند.
امروز هر کس که دانسته یا نادانسته از «اسلام رحمانی» سخن می گوید، باید بداند که در این نبرد حق و باطل، به نفع دین بشری لیبرالیسم بازی می کند.
جرم بزرگ نظریه پردازان اسلام رحمانی، استحاله حوزه انقلابی به حوزه لیبرال است! حوزه ای که باب طبع دشمنان باشد و بتواند کنش های لیبرالی مسئولین را تئوریزه کند و در حقیقت مسئول وضعیت اسف بار اقتصادی امروز جامعه، لیبرالهایی هستند که لباس دین بر تن کرده و اندیشه های لیبرالی شان را تحت عنوان «اسلام رحمانی» به خورد جامعه دادند.
اما طرفداران «اسلام رحمانی»، کلمه حقی را بیان می کنند و منظور دیگری را پشت آن پنهان کرده اند، چرا که این حرف، هشدار صریح رهبر معظم انقلاب را در پی داشت.
خداوند در آیه 29 سوره فتح «رحمانیت اسلام» را مربوط به کسانی می داند که ولایت رسول الله (ص) را پذیرفته و مطیع او باشند؛ نه دشمنانی که برای از بین بردن ایشان و حکومت و آثارش تلاش می کنند!
بعید است حوزویانی که مدام از اسلام رحمانی دم میزنند، این حقایق را ندانند، و متوجه نباشند که در اسلام، «رحماء بینهم» در کنار «اشداء علی الکفار» بیان شده. اما چرا طوری مساله را بیان می کنند که جنبه «اشداء علی الکفار» برای مخاطب کمرنگ شود؟
به نظر می رسد مسأله عمیق تر از آن است که بتوان آن را به برداشت های متفاوت از قرآن و اسلام مرتبط دانست.
مساله این است که اندیشه های لیبرالی، تنها در صورتی می توانند در جامعه اسلامی جاری شوند، که بتوان با نگاهی کاریکاتوری، جنبه «اشداء علی الکفار» اسلام را کمرنگ یا حذف کرد.
به عبارت دیگر، اندیشه های لیبرالی، زمانی که لباس «اسلام رحمانی» بر تن کنند، می توانند در جامعه اسلامی منتشر شوند.
چرا که: (بیانات رهبری) «اسلام رحمانی، کلید واژه ای است برای معارف نشئت گرفته از لیبرالیسم»
این در حالی است که مسأله کلان دنیای امروز، نبرد میان دین بشری لیبرالیسم به رهبری آمریکا و دین الهی «اسلام انقلابی» به رهبری ایران است و این مسأله در حوزه علمیه در قالب چالش بین «حوزه انقلابی» و «حوزه لیبرال» خودنمایی می کند.
امروز هر کس که دانسته یا نادانسته از «اسلام رحمانی» سخن می گوید، باید بداند که در این نبرد حق و باطل، به نفع دین بشری لیبرالیسم بازی می کند.
جرم بزرگ نظریه پردازان اسلام رحمانی، استحاله حوزه انقلابی به حوزه لیبرال است! حوزه ای که باب طبع دشمنان باشد و بتواند کنش های لیبرالی مسئولین را تئوریزه کند و در حقیقت مسئول وضعیت اسف بار اقتصادی امروز جامعه، لیبرالهایی هستند که لباس دین بر تن کرده و اندیشه های لیبرالی شان را تحت عنوان «اسلام رحمانی» به خورد جامعه دادند.
همه توضیحات ...