جزایر سه گانه ایران در خلیج فارس : تنب بزرگ ، تنب کوچک ، ابوموسی

حمایت اختیاری از دیپ پادکست:
Patreon: deeppodcastiran

Instagram: Instagram: deep.podcast
Telegram Channel: Https://www.telegram.me/deeppodcast

جزایر سه گانه و مالکیت بر حق و ابدی ایران بر جزایر سه گانه
حتما همه ما ایرانی ها در اخبار و دنیای مجازی بارها شنیدیم که کشور امارات ادعای مالکیت بر سه جزیره مهم و استراتژیک ایران رو داره یعنی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک. در طی سالهای گذشته کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس به دلیلِ ثروت زیادی که دارند کلی پول به رسانه ها و سایر سازمانهای بین‌المللی دادند تا دیگه از نامِ تاریخی (خلیج فارس) استفاده نشه و به جاش از نام جعلی (خلیج عربی) استفاده کنند اما اگه از اسمِ خلیج فارس بگذریم وقتی یک نگاه به تاریخ کشورهای حوزه خلیج فارس میندازیم میبینیم تاریخ تاسیس این کشورها به نیم قرن هم نمیرسه چه برسه که بخوان ادعای مالکیتِ خاکِ یک کشور دیگه رو هم داشته باشن. یعنی عزیزی که الان داری این ویدیو رو نگاه میکنی و بالای پنجاه سال سنِ شماست. سنِ شما از تاریخ تاسیس این کشورها بیشتره زمانیکه شما بودید هنوز این کشورها نبودن نه اسمی داشتن و نه پرچمی. اما نکته دردناک اینجاست که این کشورها در حال حاضر ادعای مالکیت بخشی از خاک ایران رو دارند.
جزایر سه گانه در دوران باستان
طبق شواهد و اسنادی که از تاریخ ایلامی ها به دست اومده، سابقه این جزایر به 5 هزار تا 4500 سال پیش از میلاد مسیح بر میگرده.
. در زمان هوخشتره جزیره ابوموسی و سایر جزایر بخشی از چهاردهمین ساتراپ ماد ها بودند ساتراپی به نامِ (درنگینانه) که تقریبا سیستان و بلوچستان امروزی میشه.
بعد از مادها هخامنشیان روی کار اومدند اون ها در بخشی از جهان یک امپراتوری‌ای بوجود آوردند که تا اون هنگام، چشم روزگار نظیر اون رو ندیده بود. امپراتوریشون غرب آسیا، جنوب شرق اروپا و شمال آفریقا رو در بر میگرفت. در این دوران بود که دریای سیاه، دریای مدیترانه ، دریای سرخ و اقیانوس هند تحت حاکمیت هخامنشیان بود. ملک الشعرای بهار در این زمینه شعر معروفی داره
این همان ملکیست که اندر باستان بینی در او
داریوش از مصر تا پنجاب ، فرمان گستر است
به دستور داریوش کبیر، دریاسالار هخامنشی سلاک، بعد از کشف جزایرخلیج فارس از تنگه هرمز عبور میکنه و بعد هم وارد دریای سرخ میشه و از اونجا به مصر میره و بعد هم از طریق دریای مدیترانه واردِ لیبی میشه
اما امارات از ادعای خودش نسبت به مالکیت این جزایر هیچوقت کوتاه نیومد. بعد از انقلاب هم دولت امارات همون ادعاهای زمان شاه رو دوباره تکرار کرد که تا به امروز به نتیجه‌ای نرسیده و مسئولین ایران اعلام کردند جزایر سه گانه تا ابد بخشی از خاک ایران باقی خواهند موند
اما یک نکته ای رو باید بررسی کنیم چرا این جزیره ها اینقدر برای طرفین اهمیت داره با اینکه جزایر کوچکی هستن و کشورهای حوزه خلیج فارس از لحاظ منابع نفتی به اندازه کافی غنی هستن
ایران در حال حاضر حاکمیت 50 درصدی یکی از مهمترین تنگه های استراتژیک جهان، یعنی تنگه هرمز رو در اختیار داره. این تنگه نبض خلیج فارس به شمار میره. جزیره های ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک سه جزیره از 6 جزیره ایرانی هستند که به جزایر قوسی شهرت دارند. اهمیت این جزایر به خاطر موقعیت نظامی اونهاست و به عنوان یک دژ دفاعی برای تنگه هرمز شمار میرن. حاکمیت شمالی تنگه هرمز برای ایرانه و حاکمیت جنوبی اون در اختیار کشور عمان قرار داره. پس این جزایر بیش از هر چیز دیگه‌ای از نظر نظامی بسیار برای ایران اهمیت دارند. این رو هم باید بگیم با توجه به موقعیت جغرافیایی، این جزایر برای دفاع از ایران مهم هستند نه سایر کشورهای حوزه خلیج فارس.
نکته جالبتر اینجاست خلیج فارس بسیار کم عمقه و همه مسیرهای اون برای دریانوردی مناسب نیست، قسمت عمیقش همون بخشِ ایران میشه به همین دلیل اکثر کشتی های تجاری از این بخش عبور میکنند.
جدا از بحث دفاعی، اکثر جزایر ایران منبع بسیار خوبی از خاک سرخ هستن که مصرف زیادی در صنایع مختلف داره و همچنین مردمان محلی این جزایر به شغل ماهیگیری و پرورش ماهی های آکواریومی و صدف و اسفنج مشغولن.
اما و اما - یکی از مهمترین عناصر موجود در این جزایر، نفته. این جزایر نفت خیز هستن. 45 درصد نفت خام دنیا از تنگه هرمز عبور میکنه. این سه جزیره در حدود 65 درصد از کلِ ذخایر شناخته شده نفت و 30 درصد از گاز طبیعی جهان رو در اختیار دارن  یعنی یه جورایی بیشتر این ذخایر در خلیج فارس در همین سه جزیره قرار  داره. یک نکته جالب ماجرا هم اینجاست که تنها راهِ ورود و خروج از آبهای بین المللی خلیج فارس و بلعکس، گذر از میان این سه جزیره است چونکه همین چند دقیقه پیش گفتیم عمق سایر مناطق کمه و بهترین مسیر برای دریانوردی در خلیج فارس، منطقه تنگه هرمزه. اغراق نیست اگر بگیم با توجه به توضیحاتی که دادیم، هر کشوری که این سه جزیره رو در اختیار داشته باشه بدون شک حاکم بلامنازعِ آبهای خلیج فارس هم به شمار میره.
اما این سه جزیره چطوری آزاد شدن. فتح جزیره ابوموسی به دلیل هماهنگی که از قبل با شیخ نشین شارجه شده بود کار چندان سختی نبود. نیروهای ایران راس ساعت 15/6 صبح با یک فروند هاور کرافت در قسمت غربی جزیره پیاده شدن. بعد هم به سمت نقاط حساس پیشروی کردن و ارتفاعات رو به دست گرفتن. نیروهای نظامی به سرعت پرچم ایران رو بر مرتفع ترین نقطه این جزیره یعنی (کوه حلوا) برافراشته کردن.
بعد از این اظهارات، مذاکراتی بسیاری جدی‌ بین ایران و انگلیس شکل گرفت. ایران به هیچ عنوان حاضر به عقب نشینی نبود و این سه جزیره رو بخشی از خاکِ خودش میدونست. در نهایت برای کاهش تنش ها قرار شد، هیچ یک از طرفین پرچمی در این سه جزیره نصب نکنن. ایران به تعهداتش عمل کرد اما انگلیس یه مدتی بعد که آب ها از آسیاب افتاد، پرچم های شارجه رو دوباره در این سه جزیره به آسمون برد.
منابع:
کتاب نگاهی به تاریخ جزایر ایرانی تنب بزرگ تنب کوچک ابوموسی
نوشته اصغر جعفری ولدانی