محمد نوری‌زاد در نشست وبیناری گذار؛ راه‌کارهایی برای گذار از استبداد اسلامی به دموکراسی
محمد نوری‌زاد، کارگردان، فیلمنامه‌نویس و فعال مدنی، در وبینار سراسری گذار از استبداد اسلامی به دموکراسی، در روز یک‌شنبه ۲۷ ژانویه۲۰۱۹ (۷ بهمن‌ماه ۱۳۹۷)، شرکت کرد و راهکارهای خود را برای گذار از استبداد حاکم بیان کرد و از رای ندادن و تحریم انتخابات به عنوان اولین گام نام برد و همینطور اعتصابات سراسری را به عنوان راه‌کاری برای رسیدن به وفاق ملی دانست.
به گزارش گذار (سامانه دموکراسی و داد)، وبینار سراسری گذار از استبداد اسلامی به دموکراسی، با موضوع راهکارهای میدانی برای گذار خشونت پرهیز از استبداد اسلامی به دموکراسی، در جهت حمایت و شرکت فعال ایرانیان خارج از کشور از جنبش اعتراضی برای تغییرات بنیادی در حاکمیت سیاسی، با حضور جمعی از کنشگران مدنی، صاحب‌نظران و فعالان سیاسی، روز یک‌شنبه ۲۷ ژانویه۲۰۱۹ (۷ بهمن‌ماه ۱۳۹۷) برگزار شد.
محمد نوری‌زاد (زاده ۱۹ آذر ۱۳۳۱، شهریار) کارگردان، فیلمنامه‌نویس و فعال مدنی، در ابتدای این نشست وبیناری گفت: «من محمد نوری‌زاد، یک جمهوری اسلامی بودم و خانواده خود و خویشان خود را اسیر کرده‌بودم، چیزی به اسم مهربانی و همدلی نمی‌شناختم، و تمام ذهن من پر بود از مسائل جمهوری اسلامی و طعمی از زندگی را نمی‌فهمیدم. احساس می‌کردم که یک تاریخ چشم به راه برآمدن آخوندها هستند. اما کم کم زمان گذشت. نهایتا فیلم می‌ساختم و مطلب می‌نوشتم و سعی می‌کردم روحیه آزادگی را حفظ کنم، اصلا باور نمی‌شد که یک آخوند بتواند دروغ بگوید و آدم بکشد، و اینها تمامش به این دلیل بود که ما داخل یک خانواده جمهوری اسلامی بودیم».
این فعال سیاسی در ادامه افزود: «اما دیدگاه من تغییر کرد و تلاش کردم از آن دیدگاه قبلی فاصله بگیرم و یکی از علت‌های بی‌قراری کنونی من در این سفرهایی که می‌کنم، این است که تلاش کنم، در این فرصت باقیمانده آن دوران را جبران کنم».
آقای نوری‌زاد در پاسخ به سوال اینکه آیا دموکراسی در چهارچوب حکومت دینی می‌گنجد یا خیر، گفت: «من پاسخم مطلقا است. مطلقا امکان ندارد، یک حکومت دینی، بارقه‌هایی از دموکراسی در آن پیدا شود، علتش هم این است ذات دین نسبتی با دموکراسی ندارد که تمام خوراکش را از آسمان می‌گیرند و یک عده‌ای هم نمایندگان خداوند، سخن خدا را زمینی می‌کنند».
آقای نوری‌زاد اضافه‌کرد: «من به آقای زیباکلام هم گفتم اگر در سال 57 نادانان بر مسلک‌ها می‌نشستند، آیا بلایی بیش از این هم سر ما می‌آمد؟ و این 40 سال خروجی یک حکومت دینی است. شما هر کجا یک آخوند دیدید بدانید آنجا را ویران خواهد کرد و علتش هم این است که اینها هیچ نسبتی با مملکت داری ندارند».
محمد نوری‌زاد، به راه‌کار خود، برای گذار از استبداد و عبور از بحران کنونی اشاره‌کرد و گفت: «من اگر کوتاه بخواهم پاسخ بدهم این است که هر آنچه شما فرمودید، رویای زیبایی است که همه ما دل‌خون آن هستیم و برای رسیدن به آن سر به بیابان نهاده‌ایم، اما برای دست‌یابی به این آرزوها چگونه و از چه مسیری باید برویم! چرا که در ایران شما با ملا و سردار طرف هستیم و نشان می‌دهد که راه سترگی در پیش داریم. مثلا یکی از آفات پیش روی ما متفرق بودن مردم در داخل و خارج از کشور است».
وی در همین خصوص اضافه‌کرد: «چرا در خارج از کشور ایرانیان به هم پیوند نمی‌خورند و چرا این اتفاق نمی‌افتد و این جمع‌ها، چشم دیدن هم را ندارند. در داخل کشور هم ما همین افسوس بزرگ را داریم که اینهمه مشکل داریم. فرض کنید با همه این ناهنجاری‌ها که کارگران زندانی داریم، نویسندگان، معلمان، بهاییان، زندانی داریم ....مردم آرامش ندارند و این همه مسئله داریم، ولی فردا باز اینهمه جمعیت می‌روند، رای می‌دهند، در روستاها سر و دست می‌شکنند برای رای دادن. 40 سال دیگر هم نمی‌شود به آن‌ها گفت به جای این طایفه‌گری حق را ببین. اصلا برای او حقوق بشر معنایی ندارد و با توجه به همه اینها، ما راه دشواری را در پیش داریم. بزرگترین دغدغه ما چگونه رسیدن به افق مطلوب است که با کمترین هزینه دست یابیم».
در میانه سخن این پرسش ارایه شد: "چه راه‌کار عملی برای عبور از این بی‌سامانی و رسیدن به وفاق ملی پیشنهاد می‌کنید؟!"
آقای نوری‌زاد پاسخ داد: «ما باید این جمهوری اسلامی اسلحه به دست و حریص؛ که همه قدرت را در دست دارد [ذلیلش] کنیم. باید این قدرت بزرگ و دیکتاتوری را به نقطه‌ای برسانیم که مردم را ببیند. معترضین را ببیند. در عین حال که می‌بینند، اما به حساب نمی‌آورند. یکی از بهترین فرصت‌هایی که ما می‌توانیم خودی نشان دهیم صندوق‌های رای است، یعنی سال بعد موقع انتخابات، در یک حرکت بزرگ و ملی، تا جایی که برای ما مقدور است این رای ندادن را بر طَبَق بگذاریم. ما جمعیت قابل توجهی هستیم که نمی‌خواهیم رای دهیم، اما جمعیتی هم هستند که می‌خواهند کاسبی خود را داشته‌باشند».
وی در آخر گفت: «گام بعدی اعتصابات است. وقتی مردم در خانه ماندند! حکومت چه کاری می‌تواند بکند؟ و نقش شما عزیزان در خارج از کشور بسیاری چشم گیر خواهد بود، اگر صدایی از آنجا به جهان مخابره شود، تاثیری بزرگ خواهد داشت»
در ادامه فایل صوتی و تصویری مربوط به بخش‌هایی از سخنان محمد نوری‌زاد، در جریان نشست وبیناری گذار در روز یک‌شنبه ۲۷ ژانویه۲۰۱۹ (۷ بهمن‌ماه ۱۳۹۷) آمده است. (ضمنا فایل‌های مربوطه را از تلگرام و اینستاگرام گذار نیر دنبال کنید.)
به گزارش گذار (سامانه دموکراسی و داد)، وبینار سراسری گذار از استبداد اسلامی به دموکراسی، با موضوع راهکارهای میدانی برای گذار خشونت پرهیز از استبداد اسلامی به دموکراسی، در جهت حمایت و شرکت فعال ایرانیان خارج از کشور از جنبش اعتراضی برای تغییرات بنیادی در حاکمیت سیاسی، با حضور جمعی از کنشگران مدنی، صاحب‌نظران و فعالان سیاسی، روز یک‌شنبه ۲۷ ژانویه۲۰۱۹ (۷ بهمن‌ماه ۱۳۹۷) برگزار شد.
محمد نوری‌زاد (زاده ۱۹ آذر ۱۳۳۱، شهریار) کارگردان، فیلمنامه‌نویس و فعال مدنی، در ابتدای این نشست وبیناری گفت: «من محمد نوری‌زاد، یک جمهوری اسلامی بودم و خانواده خود و خویشان خود را اسیر کرده‌بودم، چیزی به اسم مهربانی و همدلی نمی‌شناختم، و تمام ذهن من پر بود از مسائل جمهوری اسلامی و طعمی از زندگی را نمی‌فهمیدم. احساس می‌کردم که یک تاریخ چشم به راه برآمدن آخوندها هستند. اما کم کم زمان گذشت. نهایتا فیلم می‌ساختم و مطلب می‌نوشتم و سعی می‌کردم روحیه آزادگی را حفظ کنم، اصلا باور نمی‌شد که یک آخوند بتواند دروغ بگوید و آدم بکشد، و اینها تمامش به این دلیل بود که ما داخل یک خانواده جمهوری اسلامی بودیم».
این فعال سیاسی در ادامه افزود: «اما دیدگاه من تغییر کرد و تلاش کردم از آن دیدگاه قبلی فاصله بگیرم و یکی از علت‌های بی‌قراری کنونی من در این سفرهایی که می‌کنم، این است که تلاش کنم، در این فرصت باقیمانده آن دوران را جبران کنم».
آقای نوری‌زاد در پاسخ به سوال اینکه آیا دموکراسی در چهارچوب حکومت دینی می‌گنجد یا خیر، گفت: «من پاسخم مطلقا است. مطلقا امکان ندارد، یک حکومت دینی، بارقه‌هایی از دموکراسی در آن پیدا شود، علتش هم این است ذات دین نسبتی با دموکراسی ندارد که تمام خوراکش را از آسمان می‌گیرند و یک عده‌ای هم نمایندگان خداوند، سخن خدا را زمینی می‌کنند».
آقای نوری‌زاد اضافه‌کرد: «من به آقای زیباکلام هم گفتم اگر در سال 57 نادانان بر مسلک‌ها می‌نشستند، آیا بلایی بیش از این هم سر ما می‌آمد؟ و این 40 سال خروجی یک حکومت دینی است. شما هر کجا یک آخوند دیدید بدانید آنجا را ویران خواهد کرد و علتش هم این است که اینها هیچ نسبتی با مملکت داری ندارند».
محمد نوری‌زاد، به راه‌کار خود، برای گذار از استبداد و عبور از بحران کنونی اشاره‌کرد و گفت: «من اگر کوتاه بخواهم پاسخ بدهم این است که هر آنچه شما فرمودید، رویای زیبایی است که همه ما دل‌خون آن هستیم و برای رسیدن به آن سر به بیابان نهاده‌ایم، اما برای دست‌یابی به این آرزوها چگونه و از چه مسیری باید برویم! چرا که در ایران شما با ملا و سردار طرف هستیم و نشان می‌دهد که راه سترگی در پیش داریم. مثلا یکی از آفات پیش روی ما متفرق بودن مردم در داخل و خارج از کشور است».
وی در همین خصوص اضافه‌کرد: «چرا در خارج از کشور ایرانیان به هم پیوند نمی‌خورند و چرا این اتفاق نمی‌افتد و این جمع‌ها، چشم دیدن هم را ندارند. در داخل کشور هم ما همین افسوس بزرگ را داریم که اینهمه مشکل داریم. فرض کنید با همه این ناهنجاری‌ها که کارگران زندانی داریم، نویسندگان، معلمان، بهاییان، زندانی داریم ....مردم آرامش ندارند و این همه مسئله داریم، ولی فردا باز اینهمه جمعیت می‌روند، رای می‌دهند، در روستاها سر و دست می‌شکنند برای رای دادن. 40 سال دیگر هم نمی‌شود به آن‌ها گفت به جای این طایفه‌گری حق را ببین. اصلا برای او حقوق بشر معنایی ندارد و با توجه به همه اینها، ما راه دشواری را در پیش داریم. بزرگترین دغدغه ما چگونه رسیدن به افق مطلوب است که با کمترین هزینه دست یابیم».
در میانه سخن این پرسش ارایه شد: "چه راه‌کار عملی برای عبور از این بی‌سامانی و رسیدن به وفاق ملی پیشنهاد می‌کنید؟!"
آقای نوری‌زاد پاسخ داد: «ما باید این جمهوری اسلامی اسلحه به دست و حریص؛ که همه قدرت را در دست دارد [ذلیلش] کنیم. باید این قدرت بزرگ و دیکتاتوری را به نقطه‌ای برسانیم که مردم را ببیند. معترضین را ببیند. در عین حال که می‌بینند، اما به حساب نمی‌آورند. یکی از بهترین فرصت‌هایی که ما می‌توانیم خودی نشان دهیم صندوق‌های رای است، یعنی سال بعد موقع انتخابات، در یک حرکت بزرگ و ملی، تا جایی که برای ما مقدور است این رای ندادن را بر طَبَق بگذاریم. ما جمعیت قابل توجهی هستیم که نمی‌خواهیم رای دهیم، اما جمعیتی هم هستند که می‌خواهند کاسبی خود را داشته‌باشند».
وی در آخر گفت: «گام بعدی اعتصابات است. وقتی مردم در خانه ماندند! حکومت چه کاری می‌تواند بکند؟ و نقش شما عزیزان در خارج از کشور بسیاری چشم گیر خواهد بود، اگر صدایی از آنجا به جهان مخابره شود، تاثیری بزرگ خواهد داشت»
در ادامه فایل صوتی و تصویری مربوط به بخش‌هایی از سخنان محمد نوری‌زاد، در جریان نشست وبیناری گذار در روز یک‌شنبه ۲۷ ژانویه۲۰۱۹ (۷ بهمن‌ماه ۱۳۹۷) آمده است. (ضمنا فایل‌های مربوطه را از تلگرام و اینستاگرام گذار نیر دنبال کنید.)
همه توضیحات ...