آموزش مصاحبه بالینی - تشخیصی در روانشناسی
آموزش مصاحبه بالینی - تشخیصی در روانشناسی - (برای مشاهده نسخه کامل آموزش به لینک زیر مراجعه کنید)
https://fdrs.ir/gg7k
0:00:00 درس یکم: کلیات مصاحبه بالینی (تشخیصی)
0:07:49 درس دوم: راهبردهای ایجاد ارتباط درمانی
مصاحبه بالینی، شامل یک موقعیت کنترل شده متشکل از مصاحبه کننده و مصاحبه شونده است. جهت انتقال اطلاعات در این موقعیت، یک طرفه بوده و از سوی مراجع (مصاحبه شونده) به درمانگر (مصاحبه کننده) است، اما وظیفه درمانگر ایجاد تعامل دوسویه با مراجع در این موقعیت است. تعامل به این معنا است که یک ارتباط مکانیکی جهت کسب اطلاعات وجود ندارد بلکه احترام به مراجع، توجه و همدلی با او و ایجاد محیط امن برای مراجع، مدنظر درمانگر است.
مصاحبه بالینی یک مهارت است به این معنا که نمی توان صرفا با کسب اطلاعات به این مهارت دست یافت، بلکه این امر مستلزم تجربه عملی هدفمند است. دو اصطلاح مصاحبه تشخیصی و بالینی در این حوزه کاربرد دارد. مصاحبه بالینی علاوه بر تشخیص، به منظور ارتقای روحیه و انگیزه مراجعه کننده، تسلط نسبی بر عوامل فشارزا، صحبت درباره کلیات درمان، افزایش اعتماد مراجع و برقراری ارتباط دوسویه مراجع و درمانگر است.
بدین ترتیب، استفاده از مصاحبه تشخیصی و یا بالینی به یک معنا به کار برده می شود. هدف از مصاحبه بالینی، کسب اطلاعات از مراجع و رسیدن به تشخیص یا نزدیک ترین پاسخ به واقعیت است. اکثر مراجعین عمدتا دچار افکار و تخیلاتی هستند که دستخوش تحریف شده است. مصاحبه بالینی به عنوان اولین گام در روان درمانی حائز اهمیت بسیار است و از همان نخستین مراجعی که به عنوان درمانگر ملاقات می کنید، متوجه تفاوت های میان مراجعین در خصوص نحوه برقراری ارتباط، مقاومت ها و مهارت ها خواهید شد.
تلاش شما برقراری ارتباط انسانی با این مراجعان متفاوت است و باید جلسه مصاحبه تشخیصی، شرایطی فراهم سازد تا ضمن گردآوری اطلاعات لازم، فضای همکاری بین مراجع و درمانگر ایجاد شود و در صورت اقتضا، توصیه های مشخص و مفید پیشنهاد شود. مهارت های مصاحبه بالینی، شامل: مهارت در راهبردهای ایجاد ارتباط درمانی، راهبردهای کسب اطلاعات (تکنیک ها)، نشانه شناسی، سنجش وضعیت روانی، شرح حال روان پزشکی و مهارت های غلبه بر مقاومت است.
آموزش مصاحبه بالینی - تشخیصی در روانشناسی - (برای مشاهده نسخه کامل آموزش به لینک زیر مراجعه کنید)
https://fdrs.ir/gg7k
https://fdrs.ir/gg7k
0:00:00 درس یکم: کلیات مصاحبه بالینی (تشخیصی)
0:07:49 درس دوم: راهبردهای ایجاد ارتباط درمانی
مصاحبه بالینی، شامل یک موقعیت کنترل شده متشکل از مصاحبه کننده و مصاحبه شونده است. جهت انتقال اطلاعات در این موقعیت، یک طرفه بوده و از سوی مراجع (مصاحبه شونده) به درمانگر (مصاحبه کننده) است، اما وظیفه درمانگر ایجاد تعامل دوسویه با مراجع در این موقعیت است. تعامل به این معنا است که یک ارتباط مکانیکی جهت کسب اطلاعات وجود ندارد بلکه احترام به مراجع، توجه و همدلی با او و ایجاد محیط امن برای مراجع، مدنظر درمانگر است.
مصاحبه بالینی یک مهارت است به این معنا که نمی توان صرفا با کسب اطلاعات به این مهارت دست یافت، بلکه این امر مستلزم تجربه عملی هدفمند است. دو اصطلاح مصاحبه تشخیصی و بالینی در این حوزه کاربرد دارد. مصاحبه بالینی علاوه بر تشخیص، به منظور ارتقای روحیه و انگیزه مراجعه کننده، تسلط نسبی بر عوامل فشارزا، صحبت درباره کلیات درمان، افزایش اعتماد مراجع و برقراری ارتباط دوسویه مراجع و درمانگر است.
بدین ترتیب، استفاده از مصاحبه تشخیصی و یا بالینی به یک معنا به کار برده می شود. هدف از مصاحبه بالینی، کسب اطلاعات از مراجع و رسیدن به تشخیص یا نزدیک ترین پاسخ به واقعیت است. اکثر مراجعین عمدتا دچار افکار و تخیلاتی هستند که دستخوش تحریف شده است. مصاحبه بالینی به عنوان اولین گام در روان درمانی حائز اهمیت بسیار است و از همان نخستین مراجعی که به عنوان درمانگر ملاقات می کنید، متوجه تفاوت های میان مراجعین در خصوص نحوه برقراری ارتباط، مقاومت ها و مهارت ها خواهید شد.
تلاش شما برقراری ارتباط انسانی با این مراجعان متفاوت است و باید جلسه مصاحبه تشخیصی، شرایطی فراهم سازد تا ضمن گردآوری اطلاعات لازم، فضای همکاری بین مراجع و درمانگر ایجاد شود و در صورت اقتضا، توصیه های مشخص و مفید پیشنهاد شود. مهارت های مصاحبه بالینی، شامل: مهارت در راهبردهای ایجاد ارتباط درمانی، راهبردهای کسب اطلاعات (تکنیک ها)، نشانه شناسی، سنجش وضعیت روانی، شرح حال روان پزشکی و مهارت های غلبه بر مقاومت است.
آموزش مصاحبه بالینی - تشخیصی در روانشناسی - (برای مشاهده نسخه کامل آموزش به لینک زیر مراجعه کنید)
https://fdrs.ir/gg7k
همه توضیحات ...