Iraj Rahmanpour Sarzaminem, Album Gloe Atashسرزمینم از آلبوم گل آتش استاد ایرج رحمانپور
*بیا باد پریشو خاطرِ دلتنگ ،تو دلتنگ ئو مه هم ،دلتنگ
{بیا باد پریشان خاطر دلتنگ تو دلتنگ و من هم دلتنگ}
*مه اَنوه وارِ ایواریا ، دِ لالسونِ شهر سَنگ
{من اندوهگین غروبها در سکوت این شهر سنگی هستم}
*تو شَکَتِ گُذر دُو شَهر ،که ژاری دِش موحونه بیت بد آهنگ
{تو خسته ی گذر از آن شهری هستی که فقر در آن سرودبدآهنگی را می نوازد}
*هوار ای داد هی بیداد، هَنی بو زلف سوخته، دِت میایه باد
{ فریاد،ای باد هنوز هم بوی گیسوان سوخته می دهی }
*هَنی هم دو دسِ روشه، بلیزِ خینِ گرمینِه، میکه فریاد
{هنوز هم از آن دو دست روشن که بلندای خونی گرم را فریاد می زند}
*هوار ای داد هی بیداد ،هنی بو زلفِ سوخته، دِت میایه باد
{ فریاد ،ای باد هنوز هم بوی گیسوان سوخته می دهی}
*هَنی هم دُو گُلِ اَزگل، دو چش انتظارِ تر
{هنوز هم از گرمای اخگر آتش و از آن چشمهای خیسِ انتظار}
*دُو داغ نَنگ ،و پِشنی مُلک ناآباد
{و از داغ ننگی که بر پیشنانی سرزمینهای نا آباد هست }
*هوار ای داد هی بیداد، هَنی بو زلفِ سوخته، دِت میایه باد
{ فریاد ،ای باد هنوز هم بوی گیسوان سوخته می دهی }
*هَنی هم لُرسو دلتنگ ، هنی هم دیلرو غَمبار
{هنوز هم لرستان و قوم لر دلتنگ و دهلران غمگین وغمبار }
*خَوَر به باد ،نیایه میرِ نوروز، که ناره طاقت دیدار
{باد، این میرِ نوروزی را خبر دهید تا نیاید ،زیرا طاقت دیدن این وضعیت را ندارد}
*هوار ای داد هی بیداد ،هَنی بو زلفِ سُوخته، دِت میایه باد
{ فریاد ،ای باد هنوز هم بوی گیسوان سوخته می دهی }
سرزمینم
*سرزمینم، سرزمینم ،کُت کُت اّنو نشینم
{ سرزمینم سرزمینم تکه پاره شده غمگین نشینم}
*چی کویا با زخمی امٌا سر وه بالا
{ چون کوهها باش زخمی اما سربلند}
*چی دِنا اّفتو ِبئیرِ ،بَر کو و یارو
{ چون کوه دنا آفتاب را بگیر و بین یاران تقسیم کن}
*چی گَهَِر، بَسپار وه خاطر، شُرِ بارو
{ مانند دریاچه گهر صدای شر شر باران را بخاطر بسپار }
*چی گِری ،طاقت بیار بَرفِ نِسارو
{و بمانند کوه گرین، برفهایی را که آفتاب نمی گیرند تحمل کن}
*چی کَوَر، بو وِ پناه ،بچه مَیارو
{ مانند کبیرکوه، پناهگاه زنان نازا باش}
*سرزمینم، سرزمینم ،چی بلی با
{ سرزمینم سرزمینم چون بلوط باش}
*کُت کُت انو نشینم، چی بلی با
تکه پاره غمگین نشینم چون بلوط باش}
*چُومَتِ رَوَن، دِ شُوگار، تَشِ تژگاه ،حُونَیا ژار
{ مشعل راه شبگرد های گمگشته، آتش آتشگاه خانه های فقرا }
*سا خَسِ شکتِ گایار، ترمِ رَیا دیرِ بیمار
{ سایه پرپشتی برای زمان خستگیِ شخم زن}
*یار دیرِ سفره حالی ،سال نَوار
{ دوست کهنه سفره های خالی سالهای قحطی}
*لیز گرم مَل زخمی ،د زِمِسو
{آشیانه گرم پرنده زخمی در زمستان}
*رِم رِم رامِشگرونه ،سینِه برگ ئو پنجهِ بارو
{ از برخور باران با برگ درختان، صدایی مانند صدای نوازندگان ایجاد می شود}
*دار صد جا بُرِسَم ،هم میکه وا نو، باد دورو ،میزنش و بَرزی آسو
{باز درخت صد جا بریده ام دوباره شکوفه می دهد و درگذر زمان، در افق کوهساران، با وزش باد به رقص در می آید}
*سرزمینم، سرزمینم ،کُت کُت اّنو نشینم
{ سرزمینم درخت صد تکه تکه شده غمگینم}
*خُورموه، خُرم مُوه یه روزگاری، دل ایلام شاد مُوه وا نوبهاری
{روزگاری نیز خرم آباد خرم می شود و دل سرزمین ایلام با نوبهاری شاد می گردد}
*کوه اَلوَن آو میکه ،برفیا نساری، کِل شادی می زنَن دُو بختیاری
{و الوند کوه، برفهای سایه سارانش را آب میکند و در سرزمین بختیاری نیز صدای هلهله و شادی بر می خیزد}
*سرزمینم ،سرزمینم ،کُت کُت اّنو نشینم
{ سرزمینم سرزمینم تکه پاره شده غمگین نشینم}
کل سپیده
*آسمو وا دِنِ کویا ،می زنه کِلِ سپیده
{آسمان بوسیله قله کوهها، آمدن سپیده دم را خبر می دهد}
*هم زمی ،هم زمو وا یک، شورشو، شور اُمیده
{زمین و زمان با هم، قرارِ امیدواری را گذاشته اند}
*سوز تونی که سُوز مئینم ،سوز تونی که که سوز موحونم
{تو سبزی که من هم سبز می بینم ،تو سبزی که من سبز می خوانم}
*هی چِنو چی چل چراغی، روشه میکی حونمونم
{همچون چهلچراغی، خانمان مرا روشن می کنی }
*قشنگی ئو نرم ئو نازی، چی نمِ نازار بارو
{همچون قطره های قشنگ باران ، زیبا و لطیفی }
*دَرمونی سی دشتیا حُشک ،چی سِرّ سینِه بهارو
{ برای دشتهای خشکیده بمانند رمز بهاران، درمان هستی }
*ایواره اوری ئو دلگیر ،دیو میکه زرَه و زنجیر
{در غروبی ابری و غمگین ،دیوها و اهریمنان جهت ترساندن مردم زنجیر بردگی را به صدا در می آورند}
*تو چی شور ئو شوقِ پرواز، بالیان میاری وا ویر
{تو مثل اشتیاق پرواز، بالهایت را به یاد می آوری}
*آرزویا هان دِ بارِت، هِه چنو چی تیر آرش
{مردم چشمی پر آرزو از تو دارند، بمانند آرزویی که از تیر آرش کمانگیر داشتند}
*وختی دِ دل می گریویای، گل میکه خین سیاوش
{وقتی از اعماق وجودت گریه می کنی داغ خون سیاوش را تازه می کنی }
*لو یاکت چی پر سیمرغ ، زخم سهراو دِش میکه نوش
{لبهایت همچون پر سیمرغ، برای زخم سهراب درمان است }
*سپری سی چَش اسفن، خَشم روسم میکی خاموش
{برای چشم اسفندیار سپری می مانی ،و تو می توانی خشم رستم را خاموش کنی }
*وختی میای دَردیا سخت، کُل میرن دِ یادِ دور
{تو وقتی می آیی تمامی درهای سخت ،همه از یاد روزگاران می رود}
*هر چی زورَه ها د بازوت، افتوِ مئیری وا ری شو
{با تمام توانی که داری آفتاب را بر دوشت می گیری }
*سوز تونی که سوز مئینم ،سوز تونی که که سوز موحونم
{تو سبزی که من هم سبز می بینم ،تو سبزی که من سبز می خوانم}
*هی چنو چی چِل چراغی، روشه میکی حُونمونم
{همچون چهلچراغی خانمان مرا روشن می کنی }
#خرم-آباد
#لرستان
#لرستانیها
#کوهدشت
#ایرج_رحمانپور
#lorestan
#Lor
#bakhtiari
#laki
#Lorimusic
#khoramabad
#kouhdasht
#irajrahmanpour
@LorestanBozorg
{بیا باد پریشان خاطر دلتنگ تو دلتنگ و من هم دلتنگ}
*مه اَنوه وارِ ایواریا ، دِ لالسونِ شهر سَنگ
{من اندوهگین غروبها در سکوت این شهر سنگی هستم}
*تو شَکَتِ گُذر دُو شَهر ،که ژاری دِش موحونه بیت بد آهنگ
{تو خسته ی گذر از آن شهری هستی که فقر در آن سرودبدآهنگی را می نوازد}
*هوار ای داد هی بیداد، هَنی بو زلف سوخته، دِت میایه باد
{ فریاد،ای باد هنوز هم بوی گیسوان سوخته می دهی }
*هَنی هم دو دسِ روشه، بلیزِ خینِ گرمینِه، میکه فریاد
{هنوز هم از آن دو دست روشن که بلندای خونی گرم را فریاد می زند}
*هوار ای داد هی بیداد ،هنی بو زلفِ سوخته، دِت میایه باد
{ فریاد ،ای باد هنوز هم بوی گیسوان سوخته می دهی}
*هَنی هم دُو گُلِ اَزگل، دو چش انتظارِ تر
{هنوز هم از گرمای اخگر آتش و از آن چشمهای خیسِ انتظار}
*دُو داغ نَنگ ،و پِشنی مُلک ناآباد
{و از داغ ننگی که بر پیشنانی سرزمینهای نا آباد هست }
*هوار ای داد هی بیداد، هَنی بو زلفِ سوخته، دِت میایه باد
{ فریاد ،ای باد هنوز هم بوی گیسوان سوخته می دهی }
*هَنی هم لُرسو دلتنگ ، هنی هم دیلرو غَمبار
{هنوز هم لرستان و قوم لر دلتنگ و دهلران غمگین وغمبار }
*خَوَر به باد ،نیایه میرِ نوروز، که ناره طاقت دیدار
{باد، این میرِ نوروزی را خبر دهید تا نیاید ،زیرا طاقت دیدن این وضعیت را ندارد}
*هوار ای داد هی بیداد ،هَنی بو زلفِ سُوخته، دِت میایه باد
{ فریاد ،ای باد هنوز هم بوی گیسوان سوخته می دهی }
سرزمینم
*سرزمینم، سرزمینم ،کُت کُت اّنو نشینم
{ سرزمینم سرزمینم تکه پاره شده غمگین نشینم}
*چی کویا با زخمی امٌا سر وه بالا
{ چون کوهها باش زخمی اما سربلند}
*چی دِنا اّفتو ِبئیرِ ،بَر کو و یارو
{ چون کوه دنا آفتاب را بگیر و بین یاران تقسیم کن}
*چی گَهَِر، بَسپار وه خاطر، شُرِ بارو
{ مانند دریاچه گهر صدای شر شر باران را بخاطر بسپار }
*چی گِری ،طاقت بیار بَرفِ نِسارو
{و بمانند کوه گرین، برفهایی را که آفتاب نمی گیرند تحمل کن}
*چی کَوَر، بو وِ پناه ،بچه مَیارو
{ مانند کبیرکوه، پناهگاه زنان نازا باش}
*سرزمینم، سرزمینم ،چی بلی با
{ سرزمینم سرزمینم چون بلوط باش}
*کُت کُت انو نشینم، چی بلی با
تکه پاره غمگین نشینم چون بلوط باش}
*چُومَتِ رَوَن، دِ شُوگار، تَشِ تژگاه ،حُونَیا ژار
{ مشعل راه شبگرد های گمگشته، آتش آتشگاه خانه های فقرا }
*سا خَسِ شکتِ گایار، ترمِ رَیا دیرِ بیمار
{ سایه پرپشتی برای زمان خستگیِ شخم زن}
*یار دیرِ سفره حالی ،سال نَوار
{ دوست کهنه سفره های خالی سالهای قحطی}
*لیز گرم مَل زخمی ،د زِمِسو
{آشیانه گرم پرنده زخمی در زمستان}
*رِم رِم رامِشگرونه ،سینِه برگ ئو پنجهِ بارو
{ از برخور باران با برگ درختان، صدایی مانند صدای نوازندگان ایجاد می شود}
*دار صد جا بُرِسَم ،هم میکه وا نو، باد دورو ،میزنش و بَرزی آسو
{باز درخت صد جا بریده ام دوباره شکوفه می دهد و درگذر زمان، در افق کوهساران، با وزش باد به رقص در می آید}
*سرزمینم، سرزمینم ،کُت کُت اّنو نشینم
{ سرزمینم درخت صد تکه تکه شده غمگینم}
*خُورموه، خُرم مُوه یه روزگاری، دل ایلام شاد مُوه وا نوبهاری
{روزگاری نیز خرم آباد خرم می شود و دل سرزمین ایلام با نوبهاری شاد می گردد}
*کوه اَلوَن آو میکه ،برفیا نساری، کِل شادی می زنَن دُو بختیاری
{و الوند کوه، برفهای سایه سارانش را آب میکند و در سرزمین بختیاری نیز صدای هلهله و شادی بر می خیزد}
*سرزمینم ،سرزمینم ،کُت کُت اّنو نشینم
{ سرزمینم سرزمینم تکه پاره شده غمگین نشینم}
کل سپیده
*آسمو وا دِنِ کویا ،می زنه کِلِ سپیده
{آسمان بوسیله قله کوهها، آمدن سپیده دم را خبر می دهد}
*هم زمی ،هم زمو وا یک، شورشو، شور اُمیده
{زمین و زمان با هم، قرارِ امیدواری را گذاشته اند}
*سوز تونی که سُوز مئینم ،سوز تونی که که سوز موحونم
{تو سبزی که من هم سبز می بینم ،تو سبزی که من سبز می خوانم}
*هی چِنو چی چل چراغی، روشه میکی حونمونم
{همچون چهلچراغی، خانمان مرا روشن می کنی }
*قشنگی ئو نرم ئو نازی، چی نمِ نازار بارو
{همچون قطره های قشنگ باران ، زیبا و لطیفی }
*دَرمونی سی دشتیا حُشک ،چی سِرّ سینِه بهارو
{ برای دشتهای خشکیده بمانند رمز بهاران، درمان هستی }
*ایواره اوری ئو دلگیر ،دیو میکه زرَه و زنجیر
{در غروبی ابری و غمگین ،دیوها و اهریمنان جهت ترساندن مردم زنجیر بردگی را به صدا در می آورند}
*تو چی شور ئو شوقِ پرواز، بالیان میاری وا ویر
{تو مثل اشتیاق پرواز، بالهایت را به یاد می آوری}
*آرزویا هان دِ بارِت، هِه چنو چی تیر آرش
{مردم چشمی پر آرزو از تو دارند، بمانند آرزویی که از تیر آرش کمانگیر داشتند}
*وختی دِ دل می گریویای، گل میکه خین سیاوش
{وقتی از اعماق وجودت گریه می کنی داغ خون سیاوش را تازه می کنی }
*لو یاکت چی پر سیمرغ ، زخم سهراو دِش میکه نوش
{لبهایت همچون پر سیمرغ، برای زخم سهراب درمان است }
*سپری سی چَش اسفن، خَشم روسم میکی خاموش
{برای چشم اسفندیار سپری می مانی ،و تو می توانی خشم رستم را خاموش کنی }
*وختی میای دَردیا سخت، کُل میرن دِ یادِ دور
{تو وقتی می آیی تمامی درهای سخت ،همه از یاد روزگاران می رود}
*هر چی زورَه ها د بازوت، افتوِ مئیری وا ری شو
{با تمام توانی که داری آفتاب را بر دوشت می گیری }
*سوز تونی که سوز مئینم ،سوز تونی که که سوز موحونم
{تو سبزی که من هم سبز می بینم ،تو سبزی که من سبز می خوانم}
*هی چنو چی چِل چراغی، روشه میکی حُونمونم
{همچون چهلچراغی خانمان مرا روشن می کنی }
#خرم-آباد
#لرستان
#لرستانیها
#کوهدشت
#ایرج_رحمانپور
#lorestan
#Lor
#bakhtiari
#laki
#Lorimusic
#khoramabad
#kouhdasht
#irajrahmanpour
@LorestanBozorg
همه توضیحات ...