به یاد رفتگان و نیک نامان: منوچهر نوذری، جلال مقامی و عبدالله بوتیمار
منوچهر نوذری (۱۰ اردیبهشت ۱۳۱۵ – ۱۶ آذر ۱۳۸۴ ) دوبلور، هنرپیشه، مجری و کارگردان اهل قزوین فعالیت هنری خود را در سال ۱۳۳۲ با گویندگی رادیو آغاز کرد و همچنین از نسل اول گویندگان تاریخ دوبله در ایران بود. از سال ۱۳۳۲ در رادیو مشغول به کار شد و در سال ۱۳۳۶ به دعوت هوشنگ لطیف پور وارد دوبله و زیر نظر زنده یاد ایرج دوستدار دوره کارآموزی دوبله را طی کرد. فعالیت خود در سینما را از سال ۱۳۳۸ به عنوان دستیار فنی آغاز کرد. اولین تجربه بازیگری او در سال ۱۳۴۱ با بازی در فیلم «لاله آتشین» به کارگردانی برادرش محمود نوذری و هوشنگ لطیف پور رقم خورد و با ساخت فیلم «ایوالله» نخستین تجربه‌اش در کارگردانی را مقابل دوربین برد. نوذری در دهه ۱۳۵۰ با مهاجرت به مصر فیلم «الو من گربه هستم» را ساخت. فعالیت هنری او پس از انقلاب عمدتاً روی تلویزیون و رادیو متمرکز بود. از مشهورترین برنامه‌هایی که او در رادیو و تلویزیون اجرا کرد می‌توان به صبح جمعه با شما و «مسابقه هفته» و «تهران ساعت بیست» و همچنین مجموعه‌های داستانی «کوچه اقاقیا» اشاره کرد.
جلال مقامی (۲ مرداد ۱۳۲۰ در تهران– ۵ آبان ۱۴۰۱) دوبلور، گوینده، مدیر دوبلاژ و بازیگر به دلیل اجرای برنامهٔ «دیدنی‌ها» نیز شهرت داشت. جلال مقامی در خانواده‌ای اهل کاشان زاده شد. فعالیت هنری را از سنین نوجوانی با بازی در تئاتر شروع کرد و سپس به تشویق حیدر صارمی از سال ۱۳۳۷ وارد عرصهٔ دوبلاژ شد. مقامی همسر رفعت هاشم‌پور، دوبلور قدیمی سینما و تلویزیون و همچنین دایی شراره حضرتی، دوبلور، بود. جلال مقامی استاد خود در دوبله را هوشنگ لطیف‌پور معرفی می‌کند و در سال‌های طلایی دوبلاژ، در فیلم‌های دوبله شده به مدیریت علی کسمایی، محمدعلی زرندی، عطاءالله کاملی، ایرج دوستدار، احمد رسول‌زاده، سعید شرافت و ابوالحسن تهامی گویندگی کرده‌است.
عبدالله بوتیمار (زادهٔ ۱۳۱۲، بادکوبه –درگذشتهٔ ۲۸ دی ۱۳۹۰، تهران) بازیگر سینما و دوبلور در سال ۱۳۱۵ به ایران مهاجرت کرد. وی فعالیت هنری خود را در سال ۱۳۳۰ در «تئاتر پارس» به همراه افرادی همچون منوچهر قاسمی و کامل حلمی آغاز کرد و سپس به صورت تدریجی روی به بازی در سینما آورد و با بازی در فیلم «یک قدم تا مرگ» ساختهٔ ساموئل خاچیکیان در نخستین نقش سینمایی خود ظاهر شد. بوتیمار در ۴۷ فیلم به ایفای نقش پرداخت و در سال ۱۳۳۸ کار خود را در عرصهٔ دوبله آغاز کرد. از جمله بازیگرانی که او دوبله کرده می‌توان به برت لنکستر و گریگوری پک اشاره کرد. او در سال ۱۳۶۰ ایران را ترک کرد و به آلمان مهاجرت کرد. در آنجا نیز پس از مدتی دوبله را ادامه داد. در سال ۱۳۸۹ بوتیمار به ایران بازگشت و آخرین روزهای زندگی خود را در کنار دوستان قدیمی خودایرج ایقانی و آرمن مگردیچیان گذراند.
جلال مقامی (۲ مرداد ۱۳۲۰ در تهران– ۵ آبان ۱۴۰۱) دوبلور، گوینده، مدیر دوبلاژ و بازیگر به دلیل اجرای برنامهٔ «دیدنی‌ها» نیز شهرت داشت. جلال مقامی در خانواده‌ای اهل کاشان زاده شد. فعالیت هنری را از سنین نوجوانی با بازی در تئاتر شروع کرد و سپس به تشویق حیدر صارمی از سال ۱۳۳۷ وارد عرصهٔ دوبلاژ شد. مقامی همسر رفعت هاشم‌پور، دوبلور قدیمی سینما و تلویزیون و همچنین دایی شراره حضرتی، دوبلور، بود. جلال مقامی استاد خود در دوبله را هوشنگ لطیف‌پور معرفی می‌کند و در سال‌های طلایی دوبلاژ، در فیلم‌های دوبله شده به مدیریت علی کسمایی، محمدعلی زرندی، عطاءالله کاملی، ایرج دوستدار، احمد رسول‌زاده، سعید شرافت و ابوالحسن تهامی گویندگی کرده‌است.
عبدالله بوتیمار (زادهٔ ۱۳۱۲، بادکوبه –درگذشتهٔ ۲۸ دی ۱۳۹۰، تهران) بازیگر سینما و دوبلور در سال ۱۳۱۵ به ایران مهاجرت کرد. وی فعالیت هنری خود را در سال ۱۳۳۰ در «تئاتر پارس» به همراه افرادی همچون منوچهر قاسمی و کامل حلمی آغاز کرد و سپس به صورت تدریجی روی به بازی در سینما آورد و با بازی در فیلم «یک قدم تا مرگ» ساختهٔ ساموئل خاچیکیان در نخستین نقش سینمایی خود ظاهر شد. بوتیمار در ۴۷ فیلم به ایفای نقش پرداخت و در سال ۱۳۳۸ کار خود را در عرصهٔ دوبله آغاز کرد. از جمله بازیگرانی که او دوبله کرده می‌توان به برت لنکستر و گریگوری پک اشاره کرد. او در سال ۱۳۶۰ ایران را ترک کرد و به آلمان مهاجرت کرد. در آنجا نیز پس از مدتی دوبله را ادامه داد. در سال ۱۳۸۹ بوتیمار به ایران بازگشت و آخرین روزهای زندگی خود را در کنار دوستان قدیمی خودایرج ایقانی و آرمن مگردیچیان گذراند.
همه توضیحات ...