من مدام افسوس گذشته را می خورم ، چه باید بکنم ؟

ما به افسوس خوردن عادت کرده ایم . افسوس خوردن بخشی از زبان و گفتمان روزانه ماست . با آن شرطی شده ایم و لحظه به لحظه می شویم . هر چند می دانیم که با افسوس خوردن گذشته که برنمی گردد. دیگر اینکه از زندگی انتظار داریم که همیشه به سود ما عمل کند. نمی دانیم که زندگی قوانین خود را دارد . او از آن قوانین تبعیت می کند. ما باید قوانین زندگی و طبیعت را بیاموزیم و برحسب این قوانین عمل کنیم . دیگر اینکه اگر ما مشغول به کارهای مفید در دقیقه اکنون باشیم فکر ما به گذشته برنمی گردد. هر وقت هم که برگشت با توجه و آگاهی و صرافتی که داریم ، نمی گذاریم به ولگردی  و پرسه زنی خود در شوره زارهای گذشته ادامه بدهد. با توجه و آگاهی دمش چیده می شود و به لحظه اکنون بازمی گردد. چرا که ما در حال انجام کارهای مفیدی هستیم و فکر نمی تواند در آن واحد در دو جا باشد.
لطف کنید در این زمینه نقدی دارید بنویسید 💬

00:00  من مدام افسوس گذشته را می خورم ، چه باید بکنم ؟
03:14 افسوس خوردن بخشی از زبان و گفتمان روزانه ماست
06:30 چرا انسان ها با ایکاش و افسوس نسبت به گذشته  زندگی می کنند ؟
11:36    صفت ها و موصوف های ذهنی زبانی
14:36  اگر ما مشغول به کارهای مفید در دقیقه اکنون باشیم فکر ما به گذشته برنمی گردد.
17:25نه گذشته ای وجود دارد و نه آینده ای.آینده اکنون است
20:13 صفت ها و موصوف های ذهنی زبانی
27:37 انسانی که با آنچه هست زندگی می کند ، حسرت و افسوس هیچ چیز را نمی خورد.


#ذهن  #آگاهی  #بیداری  #‍پیمان_‍ازاد #خودشناسی  #مدارا #تولرانس #رهایی  #تفاهم #تضاد #دوستی #عشق #همفکری #هم-اندیشی #روانشناسی #روانکاوی #احساس_حقارت