جنایت های وحشتناک ژاپن در واحد 731 | سقوط انسانیت در جنگ جهانی دوم
جنایت های وحشتناک ژاپن در واحد 731 | سقوط انسانیت در جنگ جهانی دوم
واحد ۷۳۱ یک واحدِ محرمانهٔ تحقیقات و توسعهٔ سلاحهای میکروبی و شیمیایی در ارتش امپراتوری ژاپن بود که آزمایشهای اجباری مرگباری بر روی افراد زنده در جنگ دوم چین و ژاپن (۱۹۴۵–۱۹۳۷) و در دورانِ جنگ جهانی دوم انجام داد. این واحد نظامی، مسئولِ انجامِ برخی از وحشتناکترین جنایات جنگی ژاپن بود. واحد ۷۳۱ در محلهٔ «پینگفانگ» شهرِ هاربین (مرکزِ استانِ هیلونگجیانگ فعلی) واقع شده بود که در آن هنگام، بزرگترین شهرِ دولت دستنشاندهٔ مانچوکوئو بود.
نام رسمیِ این واحد نظامی، «دایرهٔ پیشگیری بیماریهای اپیدمیک و تصفیهٔ آبِ ارتش کوانتونگ» بود. واحد ۷۳۱، در آغاز توسط پلیس نظامیِ ارتش امپراتوری ژاپن ایجاد شده بود، اما تا پایان جنگ، تحتِ فرمان و در اختیارِ «سپهبد شیرو ایشی»، یکی از افسران عالیرتبهٔ ارتش کوانتونگ بود. تسهیلات مذکور، مابین سالهای ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۹ ساخته شد، اما نامِ «واحد ۷۳۱» در سال ۱۹۴۱ بر آن نهاده شد.
تنها در کمپ «پینگفانگ»، بین ۳٬۰۰۰ تا ۲۵۰٬۰۰۰ نفر مشتمل بر مرد، زن و کودک در جریان این آزمایشهای پزشکی، جانِ خود را از دست دادند که از این تعداد، حدود ۶۰۰ نفر در سال، توسطِ پلیس نظامیِ ارتش امپراتوری ژاپن تأمین میشد. این تعداد جانباخته، جدایِ قربانیانی است که در مکانهای دیگر، آزمایشهای بیولوژیک همچون «واحد ۱۰۰» کشته شدند.
کهنهسربازانِ شاغل در واحد ۷۳۱، شهادت دادند که بیشتر قربانیان آنها، چینی، کرهای و مغول بودند.در حدود ۷۰٪ کشتهشدگان، کمپ «پینگفانگ»، اسرای جنگی و شهروندان عادی چینی بودند.نزدیک به ۳۰ تن از قربانیان، روس بودند. تعداد دیگری نیز از سایر کشورهای جنوب شرقی آسیا، جزایر کوچک اقیانوس آرام و مستعمرات کوچک امپراتوری ژاپن و اسرای جنگیِ متفقین بودند. واحد ۷۳۱، تا پایان جنگ جهانی دوم، حمایتِ همهجانبهای از سوی دولت ژاپن در اختیار داشت.
محققانِ درگیر در واحد ۷۳۱، به جای آنکه بهدلیل جنایات جنگیشان محاکمه شوند، در ازایِ افشایِ تجربیات و نتایج تحقیقاتشان بر روی انسان، از سوی دولت ایالات متحده آمریکا مصونیت قضایی یافتند. برخی از آنها که توسط نیروهای ارتش سرخ اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی دستگیر شده بودند، در سال ۱۹۴۹ میلادی در «دادگاه جنایات جنگی خاباروفسک» محاکمه شدند. آمریکاییها، محققان مزبور را محاکمه نکردند تا از اطلاعات و تجربیات آنان، در «برنامهٔ سلاحهای میکروبی خودشان» استفاده کنند. با مداخلهٔ ارتشبد داگلاس مکآرتور در ۶ مه ۱۹۴۷، مقرر شد، توافق مذکور با شیرو ایشی و همکارانش، مخفیانه و در سطح سازمان اطلاعات و امنیت باقی بماند و اعمال آنها، به عنوان جنایات جنگی، علیهشان استفاده نشود.[۱۴] از آن پس، گزارشها و روایات مربوط به این جنایتها را در غرب، نادیده انگاشته و رد کردند و آن را پروپاگاندای کمونیستها جلوه دادند.
واحد ۷۳۱ یک واحدِ محرمانهٔ تحقیقات و توسعهٔ سلاحهای میکروبی و شیمیایی در ارتش امپراتوری ژاپن بود که آزمایشهای اجباری مرگباری بر روی افراد زنده در جنگ دوم چین و ژاپن (۱۹۴۵–۱۹۳۷) و در دورانِ جنگ جهانی دوم انجام داد. این واحد نظامی، مسئولِ انجامِ برخی از وحشتناکترین جنایات جنگی ژاپن بود. واحد ۷۳۱ در محلهٔ «پینگفانگ» شهرِ هاربین (مرکزِ استانِ هیلونگجیانگ فعلی) واقع شده بود که در آن هنگام، بزرگترین شهرِ دولت دستنشاندهٔ مانچوکوئو بود.
نام رسمیِ این واحد نظامی، «دایرهٔ پیشگیری بیماریهای اپیدمیک و تصفیهٔ آبِ ارتش کوانتونگ» بود. واحد ۷۳۱، در آغاز توسط پلیس نظامیِ ارتش امپراتوری ژاپن ایجاد شده بود، اما تا پایان جنگ، تحتِ فرمان و در اختیارِ «سپهبد شیرو ایشی»، یکی از افسران عالیرتبهٔ ارتش کوانتونگ بود. تسهیلات مذکور، مابین سالهای ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۹ ساخته شد، اما نامِ «واحد ۷۳۱» در سال ۱۹۴۱ بر آن نهاده شد.
تنها در کمپ «پینگفانگ»، بین ۳٬۰۰۰ تا ۲۵۰٬۰۰۰ نفر مشتمل بر مرد، زن و کودک در جریان این آزمایشهای پزشکی، جانِ خود را از دست دادند که از این تعداد، حدود ۶۰۰ نفر در سال، توسطِ پلیس نظامیِ ارتش امپراتوری ژاپن تأمین میشد. این تعداد جانباخته، جدایِ قربانیانی است که در مکانهای دیگر، آزمایشهای بیولوژیک همچون «واحد ۱۰۰» کشته شدند.
کهنهسربازانِ شاغل در واحد ۷۳۱، شهادت دادند که بیشتر قربانیان آنها، چینی، کرهای و مغول بودند.در حدود ۷۰٪ کشتهشدگان، کمپ «پینگفانگ»، اسرای جنگی و شهروندان عادی چینی بودند.نزدیک به ۳۰ تن از قربانیان، روس بودند. تعداد دیگری نیز از سایر کشورهای جنوب شرقی آسیا، جزایر کوچک اقیانوس آرام و مستعمرات کوچک امپراتوری ژاپن و اسرای جنگیِ متفقین بودند. واحد ۷۳۱، تا پایان جنگ جهانی دوم، حمایتِ همهجانبهای از سوی دولت ژاپن در اختیار داشت.
محققانِ درگیر در واحد ۷۳۱، به جای آنکه بهدلیل جنایات جنگیشان محاکمه شوند، در ازایِ افشایِ تجربیات و نتایج تحقیقاتشان بر روی انسان، از سوی دولت ایالات متحده آمریکا مصونیت قضایی یافتند. برخی از آنها که توسط نیروهای ارتش سرخ اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی دستگیر شده بودند، در سال ۱۹۴۹ میلادی در «دادگاه جنایات جنگی خاباروفسک» محاکمه شدند. آمریکاییها، محققان مزبور را محاکمه نکردند تا از اطلاعات و تجربیات آنان، در «برنامهٔ سلاحهای میکروبی خودشان» استفاده کنند. با مداخلهٔ ارتشبد داگلاس مکآرتور در ۶ مه ۱۹۴۷، مقرر شد، توافق مذکور با شیرو ایشی و همکارانش، مخفیانه و در سطح سازمان اطلاعات و امنیت باقی بماند و اعمال آنها، به عنوان جنایات جنگی، علیهشان استفاده نشود.[۱۴] از آن پس، گزارشها و روایات مربوط به این جنایتها را در غرب، نادیده انگاشته و رد کردند و آن را پروپاگاندای کمونیستها جلوه دادند.
همه توضیحات ...