تنهائی و اختلال سلامت جسم و روان

دوستی خیلی  شبیه غذاست. ما به غذا برای ادامه حیات نیازداریم . از این مهم‌تر ما بطور غریزی نیاز به دوستی  داریم. روانشناسان متوجه شدن که انسان‌ها نیازی غریزی برای وارد شدن به زندگی گروهی و ارتباطات نزدیک دارند.من دکتر حمید سجاد هستم متخصص داخلی توی این ویدیو می خوام در باره عواقب روانی و جسمی احساس تنهایی صحبت کنم.ما حقیقتا موجوداتی اجتماعی هستیم. نتیجه  وجود این نیاز اینه که وقتی  به بهترین وجه عمل میکنیم  که این نیاز اجتماعی ما برآورده شده باشه. در این صورته  که باانگیزه باقی می‌مانیم و می‌توانیم  با چالش‌های گوناگون زندگی مواجه بشیم .در واقع شواهد علمی فرایند‌ه‌ای به دست اومده  که نشون میده که وقتی  که نیاز ما برای ارتباطات اجتماعی برآورده نشه، از لحاظ ذهنی و جسمی دچار فروپاشی می‌شویم و تاثیراتی بر روی بدن و مغز ایجاد می‌شه. برخی از این تاثیرات به طور نامحسوس از طریق در معرض  قرارگرفتن دستگاه‌های بدن به "هورمون‌های استرس" ایجاد می‌شن. با این حال این تاثیرات اونقدر مشخص هستند که در طول زمان بشه  متوجه  اونها شد بنابراین  اگه نیازهای اجتماعی برآورده‌نشه تاثیرات وخیمی بر روی سلامتی به جای میزارن،‌ شریان‌ها را تخریب می‌کنند، فشار خون بالا به وجود می‌‌ارن، و حتی قدرت یادگیری و حافظه رو دچار اختلال میکنند.
فقدان دوستان نزدیک و نداشتن تماس اجتماعی وسیع‌تر به طور معمول باعث ناراحتی یا زجر عاطفی ایی میشه که اونو  "احساس تنهایی" می‌نامند.  این احساس با آگاهی از نداشتن روابط با دیگران شروع می‌شه. این احساس ما رو غمگین می‌کنه وباعث میشه  احساس خلا  و  احساس انزوا و دور بودن از دیگران و ناکامی می‌کنیم. این احساسات سلامتی عاطفی ما رو به خطر میندازن.علیرغم اثرات منفی احساس تنهایی، همیشه ام نمیشه گفت این احساس غیر طبیعیه. این احساس طبیعی‌ترین احساس انسانه. هرکسی گاهگاهی در زندگی احساس تنهایی می‌کند- بعد از جدا شدن از یک دوست، هنگام نقل مکان به یک خانه جدید،  و هنگامی که از یک حلقه اجتماعی کنار گذاشته میشیم.
اما احساس تنهایی "مزمن"، یه چیز کاملا متفاوته. این احساس یکی از مهمترین علت‌های  عدم تعادل روحیه.این احساس در کودکان به همه انواع مشکلات ختم می شود. ناتوانی در برقراری ارتباط اجتماعی با هم‌کلاسان یکی از دلایل اصلی مردود شدن کودکان در مدرسه است. و این احساس کودکان را در مسیری قرار می‌ده که به دچار شدن اونها به بزهکاری و سایر اشکال ضداجتماعی منتهی می‌شه.در بزرگسالان، احساس تنهایی زمینه‌ساز افسردگی و اعتیاد میشه و به نظر می‌رسه  که این احساس تنهایی به گستره‌ای از مشکلات پزشکی می‌انجامه  که بعضی  از اونها ده‌ها سال بعد خودشونو نشون میدن.یکی از محققان روانشناس معتقده که احساس تنهایی به شیوه های مختلف باعث اختلال در سلامت جسم و روان میشه :  شاید شگفت‌آورترین نتیجه این تحقیق این بود که در نظرخواهی از گروهی از دکترها، اونها گفتند که اونها مراقبت پزشکی بهتری یا کاملتری رو برای بیمارانی فراهم میارن  که خانواده‌هایی پشتیبانی‌کننده داشتند و از لحاظ اجتماعی منزوی نبودند.  تنها زندگی کردن به طور مساوی  خطر خودکشی رو در جوانان و سالمندان  افزایش میده. افراد تنها نسبت به افراد غیرتنها، هنگامی که در معرض عامل استرس‌زا قرار می‌گیرند، حتی در هنگامی که در آرامش به سر می‌برند،‌ میزان بالاتری از استرس را تجربه می‌کنند.
ارتباط اجتماعی افراد تنها با دیگران  به اندازه افراد غیرتنها،مثبت نیست، بنابراین روابط‌‌شون  با دیگران نمی‌تونه  اونها  را از استرس حفظ کنه، اثری که در مورد افراد عادی به وجود می‌آید. احساس تنهایی میزان هورمون‌های استرس در خون و فشار خون رو بالا می‌برد. این وضعیت , تنظیم دستگاه گردش خون رو متزلزل می‌کنه، بنابراین عضلات قلب سخت‌تر منقبض می‌شن  ‌و رگ‌های خونی در معرض آسیب ناشی از فشار خون بالا قرار می‌گیرن.احساس تنهایی کیفیت و کارآیی خواب رو از بین می‌بره، بنابراین فرد از لحاظ جسمی و روانی احساس سرزندگی نمی‌کنه. افراد دچار تنهایی نسیت به افراد عادی، بیشتر شب‌ها از خواب می‌پرن  و مدتی رو که در تختخواب می‌گذرونند،‌ خواب واقعی نیست.احساس تنهایی فرآیندهای متعدد آسیب‌زننده‌ای رو به راه میندازه  که به آهستگی اثر خودشو اعمال میکنه. نتیجه خالص اینکه  که تجربه تنهایی در مجموع فرسودگی بدنی و روانی را باعث می‌شود.به بیان دیگر، ما برای تماس اجتماعی ساخته شدیم . وقتی  که ما به اندازه کافی از ارتباط اجتماعی برخوردار نباشیم، به عواقب وخیم و مرگبار دچار می‌شیم، تعادل روانی‌مان رو ازدست می‌دیم،و از لحاظ جسمی دچار زوال میشیم.   نکته آخر اینکه مهارت های اجتماعی  برای سلامت ما حیاتی هستند.
پیج اینستاگرام ایران سلامت
Instagram: dr.hamid.sajjad
سایت اصلی و انجمن های بحث و گفتگوی ایران سلامت
http://forum.iransalamat.com/