نقد فیلم اوپنهایمر | Oppenheimer 2023
اوپنهایمر؛ آنکه آتش هدیه داد و مجازات شد
▪️نام انگلیسی: Oppenheimer
▪️نام فارسی: اوپنهایمر
▪️محصول: ۲۰۲۳ – ایالات متحده، بریتانیا
▪️ژانر: درام، زندگی‌نامه، هیجان‌انگیز، اقتباس
▪️امتیاز: ۴ از ۴ - ⬤⬤⬤⬤
مصطفی ملکی
▪️ شاید فقط از نولان برمی‌آید که ۳ ساعت مخاطب سینمای سرگرمی را پای اثری بنشاند که اگر در مسیری جز این فیلم قرار می‌گرفت، قبل از دقیقه‌ی ۲۰ از فیلم جدا می‌شد. این مخاطب که به برش‌های پی‌در‌پی در اکشن‌های ۱۳ ساله و ابرقهرمانی عادت دارد چندان توان زیستن در یک درام ۳ ساعتی را ندارد؛ چه برسد به اینکه این درام در باب یک فرد حقیقی و یک فیزیکدان باشد که سرتاسر دیالوگ‌های‌اش مملو از اصطلاحاتی چون همجوشی و شکافت هسته‌ای است.
▪️ یکی از نکات قوت این اثر همان پرداخت از زاویه‌دید نولانی به مقوله‌ی یک اثر بیوگرافی و اقتباسی است. نولان فیلم را همچون دانکرک تبدیل به سه بازه‌ی زمانی کرده است؛ گذشته‌ای که از زبان اوپنهایمر در جلسه‌ی شکایت علیه او عنوان می‌شود و از طریق پرسش و پاسخ‌ها برای مخاطب تصویر می‌شود. زمان حال اوپنهایمر که دقیقاً در همان جلسه قرار دارد و شاهد فرو ریختن همه‌ی برج‌های اطراف خودش است و سومین گذر زمانی آینده‌ای است که اوپنهایمر پس از آن جلسه‌ی فرسایشی به‌نوعی بی‌اعتبار شده و زمان شکوفایی دوباره‌ی اوست. نولان از طریق این سه بازه‌ی زمانی مخاطب را به درون زندگی پر فراز و نشیب این فیزیکدان می‌برد و تا دقیقه‌ی ۵۱ هیچ سخنی در باب قضاوت، مقوله‌ی اخلاق و لرزیدن پای این فیزیکدان به میان نمی‌آورد.
▪️نولان در این نقطه بدون اینکه لحظه‌ای وارد دنیای سوبژکتیو شود، همچون یک ناظر بیرونی مخاطب را در برابر همه‌ی آن چیزی که پس از انفجار هسته‌ای در ژاپن رخ داد قرار می‌دهد. او بدون ورود به جنگ، در ایالات متحده باقی می‌ماند و کاراکتر خود را برای تصویر کردن چند انفجار وارد آشوب نمی‌کند. نولان آشوب را درون ذهن اوپنهایمر جست‌و‌جو می‌کند. مخاطب سینمای سرگرمی که شاید در طول سال حتی یک‌بار هم وارد درام‌هایی که در دنیای انتزاعی سیر می‌کنند نمی‌شود، حداقل در سرتاسر اوپنهایمر به درون انتزاع ذهنی این فیزیکدان می‌رود.
▪️ شاید زمانی که از ضربآهنگ اثر صحبت می‌کنیم، باید اینگونه گفت بدون صداگذاری‌ها و جلوه‌های صوتی این روند سینوسی امکان‌پذیر نبود. در ساعت اول موسیقی متن در جای‌جای صحنه‌ها و زیر دیالوگ‌ها وجود دارد و همین باعث بالا رفتن ضربآهنگ می‌شود. اما اولین سکوت مطلق فیلم درست زمانی رخ می‌دهد که انفجار آزمایشی بمب صورت می‌گیرد و همین سکوت روایت را وارد خلسه می‌کند. ضربآهنگ ملایم و ملایم‌تر می‌شود و حال این دیالوگ‌ها هستند که از زبان کاراکترها باعث شدت گرفتن ضربآهنگ فیلم می‌شوند.
▪️ دوربین سنگین ۷۰ میلیمتری نولان در اوپنهایمر آن‌قدری سنگین نیست که نتواند در چند سکانس روی دست قرار نگیرد و قاب را نلرزاند. نولان که دیگر به این قاب‌های پر از وسعت عادت کرده سعی دارد سالن سینما را برای مخاطب خود تبدیل به لحظاتی پر از لذت کند؛ لذت نه از نوع دویدن‌های تام کروز روی سقف فرودگاه ابوظبی یا درگیری ابرقهرمان‌ها در سوله‌های وارنر.
#filmreview #سینما #فیلم #cinema #نقد_فیلم #oppenheimerreview
لینک حمایت از کانال:
حامی باش: https://hamibash.com/supportus/tippers
ما را در دیگر شبکه‌های اجتماعی هم دنبال کنید
اینستاگرام: Instagram: onefilmonelife
تلگرام: https://t.me/OnefilmOnelife
توئیتر: Twitter: OnefilmOnelife
▪️نام انگلیسی: Oppenheimer
▪️نام فارسی: اوپنهایمر
▪️محصول: ۲۰۲۳ – ایالات متحده، بریتانیا
▪️ژانر: درام، زندگی‌نامه، هیجان‌انگیز، اقتباس
▪️امتیاز: ۴ از ۴ - ⬤⬤⬤⬤
مصطفی ملکی
▪️ شاید فقط از نولان برمی‌آید که ۳ ساعت مخاطب سینمای سرگرمی را پای اثری بنشاند که اگر در مسیری جز این فیلم قرار می‌گرفت، قبل از دقیقه‌ی ۲۰ از فیلم جدا می‌شد. این مخاطب که به برش‌های پی‌در‌پی در اکشن‌های ۱۳ ساله و ابرقهرمانی عادت دارد چندان توان زیستن در یک درام ۳ ساعتی را ندارد؛ چه برسد به اینکه این درام در باب یک فرد حقیقی و یک فیزیکدان باشد که سرتاسر دیالوگ‌های‌اش مملو از اصطلاحاتی چون همجوشی و شکافت هسته‌ای است.
▪️ یکی از نکات قوت این اثر همان پرداخت از زاویه‌دید نولانی به مقوله‌ی یک اثر بیوگرافی و اقتباسی است. نولان فیلم را همچون دانکرک تبدیل به سه بازه‌ی زمانی کرده است؛ گذشته‌ای که از زبان اوپنهایمر در جلسه‌ی شکایت علیه او عنوان می‌شود و از طریق پرسش و پاسخ‌ها برای مخاطب تصویر می‌شود. زمان حال اوپنهایمر که دقیقاً در همان جلسه قرار دارد و شاهد فرو ریختن همه‌ی برج‌های اطراف خودش است و سومین گذر زمانی آینده‌ای است که اوپنهایمر پس از آن جلسه‌ی فرسایشی به‌نوعی بی‌اعتبار شده و زمان شکوفایی دوباره‌ی اوست. نولان از طریق این سه بازه‌ی زمانی مخاطب را به درون زندگی پر فراز و نشیب این فیزیکدان می‌برد و تا دقیقه‌ی ۵۱ هیچ سخنی در باب قضاوت، مقوله‌ی اخلاق و لرزیدن پای این فیزیکدان به میان نمی‌آورد.
▪️نولان در این نقطه بدون اینکه لحظه‌ای وارد دنیای سوبژکتیو شود، همچون یک ناظر بیرونی مخاطب را در برابر همه‌ی آن چیزی که پس از انفجار هسته‌ای در ژاپن رخ داد قرار می‌دهد. او بدون ورود به جنگ، در ایالات متحده باقی می‌ماند و کاراکتر خود را برای تصویر کردن چند انفجار وارد آشوب نمی‌کند. نولان آشوب را درون ذهن اوپنهایمر جست‌و‌جو می‌کند. مخاطب سینمای سرگرمی که شاید در طول سال حتی یک‌بار هم وارد درام‌هایی که در دنیای انتزاعی سیر می‌کنند نمی‌شود، حداقل در سرتاسر اوپنهایمر به درون انتزاع ذهنی این فیزیکدان می‌رود.
▪️ شاید زمانی که از ضربآهنگ اثر صحبت می‌کنیم، باید اینگونه گفت بدون صداگذاری‌ها و جلوه‌های صوتی این روند سینوسی امکان‌پذیر نبود. در ساعت اول موسیقی متن در جای‌جای صحنه‌ها و زیر دیالوگ‌ها وجود دارد و همین باعث بالا رفتن ضربآهنگ می‌شود. اما اولین سکوت مطلق فیلم درست زمانی رخ می‌دهد که انفجار آزمایشی بمب صورت می‌گیرد و همین سکوت روایت را وارد خلسه می‌کند. ضربآهنگ ملایم و ملایم‌تر می‌شود و حال این دیالوگ‌ها هستند که از زبان کاراکترها باعث شدت گرفتن ضربآهنگ فیلم می‌شوند.
▪️ دوربین سنگین ۷۰ میلیمتری نولان در اوپنهایمر آن‌قدری سنگین نیست که نتواند در چند سکانس روی دست قرار نگیرد و قاب را نلرزاند. نولان که دیگر به این قاب‌های پر از وسعت عادت کرده سعی دارد سالن سینما را برای مخاطب خود تبدیل به لحظاتی پر از لذت کند؛ لذت نه از نوع دویدن‌های تام کروز روی سقف فرودگاه ابوظبی یا درگیری ابرقهرمان‌ها در سوله‌های وارنر.
#filmreview #سینما #فیلم #cinema #نقد_فیلم #oppenheimerreview
لینک حمایت از کانال:
حامی باش: https://hamibash.com/supportus/tippers
ما را در دیگر شبکه‌های اجتماعی هم دنبال کنید
اینستاگرام: Instagram: onefilmonelife
تلگرام: https://t.me/OnefilmOnelife
توئیتر: Twitter: OnefilmOnelife
همه توضیحات ...